زمانه تشنه ی "داد" است ، ای گلو بِشِتاب
#سید_جواد_هاشمی
پ ن : تلمیح به آیه ی "فقولا لهُ قولاً لَیِّنا "
سوره طه آیه ۴۴
تاکید خداوند به حضرت موسی در خصوص به نرمی سخن گفتن با فرعون ...
"نقشِ جهانِ" عاشقی ام ؛ دیده باز کن
سی بند گشته ایـن دل من در نبودِ تـو
زاینده رودِ تشنه ی من ؛ نغمه ساز کن
سید_جواد_هاشمی
عطر گیسوی پریشانِ تو تسخیرم کرد
همچو یک مثنویِ بی سر و تَه بودم من
شمسَ تبریزی ِچشمان تو تفسیرم کرد
سهم من در بِدَری بود و بیابان گردی
و نمکدانِ لبان ِتو نمک گیرم کرد
من که آرام ترین مردِ جهان بودم را
دیده ی داعشی ات عاشقِ تکفیرم کرد
همچو یک مُرده به مردابِ عَدَم بودم من
آن دَمِ عیسوی ات ، زنده و تطهیرم کرد
"من مَلَک بودم و فردوسِ بَرین جایم بود"
عشقِ حوّا صفتی چون تو زمین گیرم کرد
سید_جواد_هاشمی
دنیای مردان تاب تاریـــــــــــکی ندارد
سید_جواد_هاشمی
حسی که جان از این تن بیجان گرفته
هر روز میبارد،درون سیـــــــنه ام درد
دردی که چون سدّی ره درمــان گرفته
تنها نه من میسوزم از این هجر جانسوز
تب را ز من ، سرتاسر کیـــهــــان گرفته
بسیـــار میگویند از آشـــــــــــوب یلدا
یلدای من از نیمه ی آبــــــــــــان گرفته
رفتی و راه قبــــله را مســــدود کردی
با رفتنت دل سُخره بر ایــــمان گرفته
ای کـــاش میدیدی که بعد از رفتن تو
در سینه ام رگباری از بـــــــاران گرفته
سید_جواد_هاشمی
سید_جواد_هاشمی
یلدا
حسی که جان از این تن بیجان گرفته
هر روز میبارد،درون سیـــــــنه ام درد
دردی که چون سدّی ره درمــان گرفته
تنها نه من میسوزم از این هجر جانسوز
تب را ز من ، سرتاسر کیـــهــــان گرفته
بسیـــار میگویند از آشـــــــــــوب یلدا
یلدای من از نیمه ی آبــــــــــــان گرفته
رفتی و راه قبــــله را مســــدود کردی
با رفتنت دل سُخره بر ایــــمان گرفته
ای کـــاش میدیدی که بعد از رفتن تو
در سینه ام رگباری از بـــــــاران گرفته
#سید_جواد_هاشمی
@seyedjavadhashemii یک حس مُبهم در درونم جــان گرفته
حسی که جان از این تن بیجان گرفته
هر روز میبارد،درون سیـــــــنه ام درد
دردی که چون سدّی ره درمــان گرفته
تنها نه من میسوزم از این هجر جانسوز
تب را ز من ، سرتاسر کیـــهــــان گرفته
بسیـــار میگویند از آشـــــــــــوب یلدا
یلدای من از نیمه ی آبــــــــــــان گرفته
رفتی و راه قبــــله را مســــدود کردی
با رفتنت دل سُخره بر ایــــمان گرفته
ای کـــاش میدیدی که بعد از رفتن تو
در سینه ام رگباری از بـــــــاران گرفته
#سید_جواد_هاشمی
از یوسُفی کـــه بی گُنَه در بــــر گرفته
این بار چاهی نیست تا حُزنی بجوشد
شایـــــــــد خدا افسانه ای دیگر گرفته
پیراهنِ آغشـــــته در خونِ کسی بــــاز
کنعانیان را سُخره بر بــــــــــاور گرفته
در کُنجِ بــــــــــازار بزرگ بـــــرده داران
گویــــــــا حَراجِ دیگری از سـَــــر گرفته
یــک برده در بیــن تــــمـــام بردگان از
چشمان مرد و زن تماشــــــــاگر گرفته
صد چون زلیخا را به میدان خیره کرده
صد دل ز دلدارانِ بی دلــــــــبـــر گرفته
چونـــــان به مستی میگراید دیدگانش
گویی که وام از گوشه ی ساغر گرفته
انـــــوارِ مِهرِ بی مثالش عالــــــــمی را
از بـــــــاختر تا مُمتدِ خـــــــاور گرفته
هر حالتش تعبیرِ خوابِ کاهنــان است
از گــــــــاوهای فربه تا لاغــــــر گرفته
تـــــاریخ باز آبستنِ یک حُسنِ تازه ست
حُسنی که حُسنِ یوسُف از آن درگرفته
سید_جواد_هاشمی
که شده مست ازین سمفونیِ شورانگیز
موسمِ تاجگذاریْش به مِهر است ، خزان
و به یلدا بُوَدَش مرتَبَتِ رستاخیز
شاه بر تخت نشسته ست و رعیّت مشغول
و خزانه شده از سَعیِ رعیّت لبریز
مالیاتِ فَلک از چلّه نشینی با ابر
قطراتی ست که جوشان شود از آن کاریز
برگ ، رخساره به زردی و به سرخی دارد
باد آید به عیادت سرِ بالینِ مریض
چه کسی گفته که پاییز ملال انگیز است؟!
پادشاهی ست به دنیای طبیعت ؛ پاییز
سید_جواد_هاشمی
گویی که از هر آنچه منم سیر می شوم
آیینه وار محو تماشای چشمِ تو
وز شوق انعکاسِ تو تکثیر می شوم
تو آیه آیه ی غزلم می شوی و من
سی پاره مُصحفی که فراگیر می شوم
دل را ز هر چه غیرِ تو پاکیزه می کنم
موسی صفت به وادیِ تطهیر می شوم
حیَٓ علٰی به مَأذَنِ چشمانِ پاک تو
من در قنوت و سجده و تکبیر می شوم
سید جواد هاشمی
شاعر شده ام ، غزل مهیّاست ؛ بیا
گفتی " ز عمل کار برآید نه سخن "
هم عامل و هم عمل مهیّاست ؛ بیا ...
سید جواد هاشمی
🌺🌺
حرفی بزن ای دلخوشیِ روح و روانـم
باعشق تو هم مِهر و هم آبان به هم آمیخت
از آذرِ چَشـــــمت شرر افتـاده به جانــم
شب ، نیست به تاریکیِ چشمان سیاهت
در این شبِ یلدا چو غزلــواره ، بخوانم
کوتـاه نمودی تو چو گیسوی کمان را
دانستم از آن لحظه که بی نام و نشانـم
تاریــخ نویسان همه از موی تو گفتند
ترسم به جهان فاش شــود رازِ نهانـــم
چون زلزله افتـــــاده به جانـم غمِ ایـّام
مـن ارگِ بـــَمَم لیک پریشان تر از آنـم
#سید_جواد_هاشمی
همه سلول هـــــای مغزم کج
راستی هـا فراری اند از مـن
پای راهم چو پــای لغزم کج
سید_جواد_هاشمی
بهتر که رَوَد بر سر اغیـــــــار ببارد
خاموش شود آتش عشق از نمِ باران
مخصوصاً از آن دَم که به رگبار ببارد
ما مست از آن خُمره ی دوشینه هنوزیم
ای کـاش که بر مردم هُشیــار ببــارد
بر راستیِ قامتمان حَد شده جاری
بُگذار چو شلّاق خشایــــار ببارد
با نیّت قتل آمده این مرتبه انگــــار !
این چتر و تو ؛ بر من بِهِل اینبار ببارد
بگذار ببارد که بر این پیکر بی جان
بسیـار ببـــاریده وُ بسیـار ببــارد
سید_جواد_هاشمی
یادآور طراوت و شور جوانی است
هر قطره اش چو مطلع زیبایی از حضور
منقوش با زبان خوش مهربانی است
نم نم که میچکد به لبِ تلخ ناودان
شیرین ترین شراب و مِیِ زعفرانی است
آوای آن چو سمفونیِ عاشقانه و
زیباترین ترانه ی ناب جهانی است
وقتی که میخورد به لب ، از اوج آسمان
مانند بوسه پر شرر و ناگهانی است
گویی فرشتگان غزلی نو سروده اند
شعری که قطره قطرهٔ آن کهکشانی است
سید_جواد_هاشمی
آبستنِ درد است زیر دستِ باران ...
از خاطرات رفته داغی مانده بردل
از حسرت آینده افسوسی دوچندان
برگی نمانده بر درخت زنــــدگانی
پاییز میتازد بر این ناخوانده مهمان
دیگر صدای تیشه از کوهی نیامد !
فرهــــاد سر بنْهاده بر راه بیـــابان
حتی به کنعان بویی از پیراهنی نیست
یوسُف فرو برده ست سر را در گریبان
بغض غروب جمعه را زنمُرده می فهمد
وقتی غزل می خواند از زلفی پریشـان
سید_جواد_هاشمی
دل هوای تَپِش به سر دارد ، دیده را اشتیاقِ آهنگ است
ناگهان عقل ، عقلِ دور اندیش ، میدهد پند ، دیده و دل را
غافل از اینکه پندِ او مانند ، به یکی میخِ بر دل سنگ است
سید_جواد_هاشمی
آغوش گشوده بر خزان ؛ شهریور
سرگشته چُنان باد وزان ؛ شهریور
چون دخترکی کـــه مِـهر از او دل برده
محجوب و حزین و لب گزان ؛ شهریور
سید_جواد_هاشمی
زین رو کسی لب از لب خود وا نمی کند
یخ بسته دستِ رهگذران از ستیز برف
امّا کسی به دست کسی "ها" نمی کند
از اوجِ مهربــــــانیِ فرزند ناخلـــف !!!
کشتیِ نـــــوح میلِ به #دریا نمی کند
بیدار این جماعت در خویش خفته را
حتّی عصای حضرت موسٰی نمی کند
این دوره ی عبوس و به غمها تنیده را
تاریخ هم تمایلِ انشـــــــــا نمی کند
میخانه را به #عکس رخ یار بسپُرید
سرما اثر بــــه بـطریِ وُدکا نـمی کند
سید_جواد_هاشمی
بوسه جوانه می زند از لبِ چون بهارِ تو
آن نفسِ مسیحی ات ،روح به مردگان دَمَد
ای دو جهان به حسرتِ بوسه ی آبدارِ تو
ماهرُخی و مَه جَبین ،آن دو لَبَت چو انگبین
مستَم از آن سِکنجَبین باده ی غمگُسارِ تو
برق به دیده ات چُنان روشنیِ ستارگان
ماه و ستاره لب گَزان زان نگهِ خمارِ تو
ارتشِ چین به دامنت ، سرو سَهی ست مأمَنَت
ژاله و گُل به خرمنت ، مست ز گلعُذار تو
شانه به شانه ی خزان عطر تَنَت بُوَد روان
گلبُته ها شود جوان از دَمِ چون بهارِ تو
سید_جواد_هاشمی
شاید که حال این دقایق را ندارد
گفتند دریا نیست ، دریاچه ست ، هالو
دریاچه ای کــه مَرد لایق را ندارد
سید_جواد_هاشمی
زان شب تار رَد شدم ؛ صبح من و پگاه تو
دیده به غیر ننگرد ، تا تو به جلوه سر کنی
هر دو جهان مرید بر ، جلوه و جلوه گاه تو
خِرمنِ آتشین شده ، دردِ دلی که در قفاست
شعله زبانه می کِشد ، از نَفَحاتِ آهِ تو
دیده ی من به آسِمان ، تا تو مگر شوی عیان
مست شده ست عالَم از چهره ی همچو ماه تو
مُطربِ عشق دَم زند ، دیده به چهره نَم زند
ای دو جهان کنایه از ،عرصه ی بزمگاه تو
جمله ملائکِ برین ، آمده اند بر زمین
تا که نظر کنند بر ، مَردمَکِ نگــــاه تو
"شاه نشینِ چشمِ من" ،سلطنتت دراز باد
دولت ِ عشق میدمد ، پشت من و پناه تو
سید_جواد_هاشمی
فکرش انگار جای دیگر بود
قمرِ انوَرِ بنی هاشم ...
فکرِ فرموده های مادر بود :
پسرِ نازنین و رعنایم ...
نذر کردم تو را برای حسین
نکند لحظه ای شوی غافل؟
دوست دارم شَوی فدای حسین
بر لبش تشنگی نمایان بود
سوی شطّ ِفرات می تازید
و فَلَک از وفای اُمِّ بَنین
بر مَه وُ بر عَشیره می نازید
فکر عباس مثل بارویی
در دلِ تندباد و طوفان بود
طفلِ شش ماهه آب می خواهد
لاجَرَم کوفه نامسلمان بود
تاخت عباس تا کناره ی شَط
شط خِجل بود ، روی مولا را
آب شرمنده ی قمر شده بود
چونکه مهریّه بود زهرا را !!!
رفت و بر ساحل فُرات نِشَست
با دو دستش گرفت مُشتی آب
عکسِ حیدر درون آب افتاد
عکسِ مولایِ غرقه در محراب
یادش آمد از آن شبی که پدر
دست او را گرفت و دست حسین
گفت : عباس ؛ پهلوانِ علی
باش اَبرو به چَشمِ مستِ حسین
ای عطش لعنتِ خدا بر تو
کودکان تشنه کام و گریانند
و عمو آمده ست در پی آب
همه چشم انتظارِ بارانند
مَشک را پر ز آب کرد عباس
تشنه لب از کنارِ شط برگشت
مشک هم همدمی وفادار است
با قمَر رهسِپار شد در دشت
اُف بر این کوفیانِ عهدشکن
اهلِ کوفه جماعتی پست اند
راه را بر مَهِ بنی هاشم
با سنان و به نیزه بربستند
تیغِ اول به دست راست نِشَست
آه برخاست از دلِ مولا
نه ازینکه فِتاده بر او زخم !!
بلکه از بابتِ غمِ زهرا ...
بُغضِ کهنه به سینه اش دارد
گر چه در چهره اش هویدا نیست
لیک عباس حسرتش این است
که چرا زاده ای ز زهرا نیست
مَشک بر بازوی چَپَش بِنْهاد
" اِن یَّمینی قَطَعتَمو " سَر داد
لیک تقدیر دست چپ این بود
قطع شد چون برادرِ همزاد
آن علمدارِ دشت کربُ بلا
مشک را بر دهان گرفت و کِشید
تیر بر قلبِ مشک بِنْشست وُ ...
همه امّید ها شُدَش نومید
تا علمدار بر زمین افتاد
کمرِ هفت آسِمان خَم شد
چهره ی کودکانِ بی سَقّا
غرق در حُزن و درد و ماتم شد
تا ابد تو عموی طفلانی ....
مظهرِ صِدق و راستی و وفا
عَلَمت تا همیشه پابرجاست
ای علمدارِ تشنه ، ای سَقّا
سید_جواد_هاشمی
بـــانو ؛ برای تلـخیِ کامــم رُطَب بیار
از آن دوای طعــمِ لبــت وقتِ تب بیار
شایــد رطـب بـه گرمیِ مان مبتلا کند
بهــر علاج ، شیـر و تُرنـج و عِنَب بیار
در روز ،کوچه پُر ز حسودان مُلحد است
بُگذار شب شود ، وَ دَوا را به شب بیار
در دفترِ مراجــع تقلیـــدِ عاشـــــقان
یک بار بوسه را به دوا ، مستــحب بیار
گر زاهدی به شرعِ مقدّس تو را فریفت
" تَبَّت یَدا اَبی لَهـَبٍ " را به لــــب بیار
بی مـِی بســاطِ عِیش میسّر نمی شود
با خود بساطِ نوش و نــوا و طـَرَب بیار
سید_جواد_هاشمی
بوسه جوانه می زند از لبِ چون بهارِ تو
آن نفسِ مسیحی ات ،روح به مردگان دَمَد
ای دو جهان به حسرتِ بوسه ی آبدارِ تو
ماهرُخی و مَه جَبین ،آن دو لَبَت چو انگبین
مستَم از آن سِکنجَبین باده ی غمگُسارِ تو
برق به دیده ات چُنان روشنیِ ستارگان
ماه و ستاره لب گَزان زان نگهِ خمارِ تو
ارتشِ چین به دامنت ، سرو سَهی ست مأمَنَت
ژاله و گُل به خرمنت ، مست ز گلعُذار تو
شانه به شانه ی خزان عطر تَنَت بُوَد روان
گلبُته ها شود جوان از دَمِ چون بهارِ تو
#سید_جواد_هاشمی
نفس از بی نفسان را چـه عیان می طلبد
انقلابی ست به چشمان ز سرما سیَهَش
لیکن از آن لب خندان خفقان می طلبد
همچو شیری که به غُرّش بِبَرد زهره ز موش
مست میغُرَّد و " هَل مَن نگـران " می طلبد
گوسفندان بـــه صحرا شـــــده را واعجبا
بهر قربانی معبد ، ز شبــــــــان می طلبد
سینه ی غمزده ی شُهره ی دوران شده را
چون سپر در برِ آن رطلِ گــران می طلبد
میدَرَد خرخره ی خلــــــق مصیبت زده را
وز رگ خشک یتیمان غَلَیــــــان می طلبد
در هماوردیِ سگ لرزه ی دنـــــــدان و سنان
بهمن از ملت غارت زده جــــــــان می طلبد
سید_جواد_هاشمی
دست بر روی دلم نگذار حقم این نبود
خسته ام دست ازسرم بردارحقم این نبود
چشم هایت آتشم زدعشق جانم را گرفت
یک به یک درد مرا بشمار حقم این نبود
گفته بودم می روم اما دلم راضی نشد
دل به دریا می زنم این بار حقم این نبود
خستگی،بی همزبانی،عشق،دلتنگی، غزل
بر سرم صد بار شد آوار ، حقم این نبود
بی صدادرخودشکستم،ریخت غم روی سرم
لحظه لحظه ازدر و دیوار حقم این نبود
باز هم یک فصل رویایی رسید از راه و من
مانده ام در حسرت دیدار حقم این نبود
هرچه خوردم نیش تاب آورده ام هر روز هم
بیشتر عاشق شدم انگار حقم این نبود
#چالش__همسریان
شاعر:✒️
سیدجلیل_سیدهاشمی🌹
🍃☘❤️🍃☘❤️🍃
زین رو کسی لب از لب خود وا نمی کند
یخ بسته دستِ رهگذران از ستیز برف
امّا کسی به دست کسی "ها" نمی کند
از اوجِ مهربــــــانیِ فرزند ناخلـــف !!!
کشتیِ نـــــوح میلِ به #دریا نمی کند
بیدار این جماعت در خویش خفته را
حتّی عصای حضرت موسٰی نمی کند
این دوره ی عبوس و به غمها تنیده را
تاریخ هم تمایلِ انشـــــــــا نمی کند
میخانه را به #عکس رخ یار بسپُرید
سرما اثر بــــه بـطریِ وُدکا نـمی کند
سید_جواد_هاشمی
دست بر روی دلم نگذار حقم این نبود
خسته ام دست ازسرم بردارحقم این نبود
چشم هایت آتشم زدعشق جانم را گرفت
یک به یک درد مرا بشمار حقم این نبود
گفته بودم می روم اما دلم راضی نشد
دل به دریا می زنم این بار حقم این نبود
خستگی،بی همزبانی،عشق،دلتنگی، غزل
بر سرم صد بار شد آوار ، حقم این نبود
بی صدادرخودشکستم،ریخت غم روی سرم
لحظه لحظه ازدر و دیوار حقم این نبود
باز هم یک فصل رویایی رسید از راه و من
مانده ام در حسرت دیدار حقم این نبود
هرچه خوردم نیش تاب آورده ام هر روز هم
بیشتر عاشق شدم انگار حقم این نبود
#چالش__همسریان
شاعر:✒️
#سیدجلیل_سیدهاشمی🌹
🍃☘❤️🍃☘❤️🍃
از یوسُفی کـــه بی گُنَه در بــــر گرفته
این بار چاهی نیست تا حُزنی بجوشد
شایـــــــــد خدا افسانه ای دیگر گرفته
پیراهنِ آغشـــــته در خونِ کسی بــــاز
کنعانیان را سُخره بر بــــــــــاور گرفته
در کُنجِ بــــــــــازار بزرگ بـــــرده داران
گویــــــــا حَراجِ دیگری از سـَــــر گرفته
یــک برده در بیــن تــــمـــام بردگان از
چشمان مرد و زن تماشــــــــاگر گرفته
صد چون زلیخا را به میدان خیره کرده
صد دل ز دلدارانِ بی دلــــــــبـــر گرفته
چونـــــان به مستی میگراید دیدگانش
گویی که وام از گوشه ی ساغر گرفته
انـــــوارِ مِهرِ بی مثالش عالــــــــمی را
از بـــــــاختر تا مُمتدِ خـــــــاور گرفته
هر حالتش تعبیرِ خوابِ کاهنــان است
از گــــــــاوهای فربه تا لاغــــــر گرفته
تـــــاریخ باز آبستنِ یک حُسنِ تازه ست
حُسنی که حُسنِ یوسُف از آن درگرفته
سید_جواد_هاشمی
یکباره آن طراوتِ دلخــــــواه می رسد
اسفند بعد از آن همه سرما و شوکتش
با مَقدمت ، به دیده چه کوتاه می رسد
بــر دیدگانِ غمزده از جورِ روزگـــــار
نوری از آن شراره ، به ناگاه می رسد
این یوسف رهـــا شده در قعرِ لا مَکان
بعد از حضــور سبز تو تا ماه می رسد
بــوی خوش و شمیمِ هزاران بنفشه با
عطر تنت به رایحه همــــراه می رسد
گویی شکوفه میشکفد از درون بـرف
وقتی بـــــهار دامنت از راه می رسد
سید_جواد_هاشمی
نفس از بی نفسان را چـه عیان می طلبد
انقلابی ست به چشمان ز سرما سیَهَش
لیکن از آن لب خندان خفقان می طلبد
همچو شیری که به غُرّش بِبَرد زهره ز موش
مست میغُرَّد و " هَل مَن نگـران " می طلبد
گوسفندان بـــه صحرا شـــــده را واعجبا
بهر قربانی معبد ، ز شبــــــــان می طلبد
سینه ی غمزده ی شُهره ی دوران شده را
چون سپر در برِ آن رطلِ گــران می طلبد
میدَرَد خرخره ی خلــــــق مصیبت زده را
وز رگ خشک یتیمان غَلَیــــــان می طلبد
در هماوردیِ سگ لرزه ی دنـــــــدان و سنان
بهمن از ملت غارت زده جــــــــان می طلبد
سید_جواد_هاشمی
دل هوای تَپِش به سر دارد ، دیده را اشتیاقِ آهنگ است
ناگهان عقل ، عقلِ دور اندیش ، میدهد پند ، دیده و دل را
غافل از اینکه پندِ او مانند ، به یکی میخِ بر دل سنگ است
سید_جواد_هاشمی
اما بـه یقین در عظــــــمت برتر از اوست
تشبیــــه بـــه ساقی نکنیدش که پـــــــدر
هم میکده و هم مِی و هم خُمّ و سبوست
سید_جواد_هاشمی
بحبوحه ی بُهت و ستم و کینه و بیداد
من ؛ سیّدِ آرام و سرا پا همه احساس
تو "فائزه ی هاشمیِ "در پی فریـــــاد
در لحظه ی دیــــــــدار رُخ ِهمچو عُذارت
چون"میر حسینم"که ز حصری شده آزاد
در گنبد دوّارِ ضـــــــــــریحِ نگهِ تــو
گشته دل من معتکف پنجره فولاد
من آذرِ تنهایی ام و در هوس دوست
گردیــده تنم ملتهب نیـــمه ی مرداد
ای کاش وطن پای ز زنجیــــــر گشاید
تنگ است نفس از همه اذکار و ز اوراد
دل تبرئه از "فتنه" شد و باز دوباره
آغوش من و عشق تو و "دوم خرداد"
سید_جواد_هاشمی
بــــــــوی تو و مدهوشیِ جَم اَجمَعَکُم شد
بر "دایره" ی قبله به تسبیح نشسته است
آن زاهد بیچــــــاره که در بوی تو گم شد
سید_جواد_هاشمی
حسی که جان از این تن بیجان گرفته
هر روز میبارد،درون سیـــــــنه ام درد
دردی که چون سدّی ره درمــان گرفته
تنها نه من میسوزم از این هجر جانسوز
تب را ز من ، سرتاسر کیـــهــــان گرفته
بسیـــار میگویند از آشـــــــــــوب یلدا
یلدای من از نیمه ی آبــــــــــــان گرفته
رفتی و راه قبــــله را مســــدود کردی
با رفتنت دل سُخره بر ایــــمان گرفته
ای کـــاش میدیدی که بعد از رفتن تو
در سینه ام رگباری از بـــــــاران گرفته
سید_جواد_هاشمی
در من ، منی به غایت فریاد می رسد
وقتی که داد سینه به بیـداد می رسد
چون جویبار سرخ ز خـــون شقایقم
در من خزان ز نیمه ی خرداد می رسد
داغ است سینه از نَفَحــات نبودنـت
تب نیست ؛ تُحفه ای ست
که با باد می رسد
ازدرد و رنج و ناله و عصیان و ازطپش
در رفتنت ببین که به تعـداد می رسد
مؤمن شدم به قبله ی چشمان پاک تو
"یا ایها الذینَ " به اِلحــــاد می رسد
آن نو عروسِ بیکَسـی ام را بَـزَک کنید
دارد به حِجـله حضرت داماد می رسد
#سید_جواد_هاشمی
💕🌦☘🌸
راه گریز ،از پیله ی تنها شدن ها را
من عاشقم رودی که در آغوش تو-تنها
حس می کنم زیبایی دریا شدن ها را
صدها ملامت می کشم از خار تا شاید
پیدا کنم رویای با گل ها شدن ها را
باشال رنگی مثل یک پروانه ، زیبایی
آیینه ام در من ببین زیبا شدن ها را
من دوست دارم توی آغوش توگم باشم
شاید بیابم با تو ناپیدا شدن ها را
ای عشق،ای کوهی که ازدوشم نمی افتی
تا چند می خواهی ببینی تا شدن ها را
دیراست بانو رفتم وهرگز نمی بینم ،
در حلقه ی آغوش گرمت جا شدن ها را
ای مرد نامت را تمام شهر می داند
دیگررها کن ترس ازرسوا شدن ها را
#سیدجلیل_سیدهاشمی✍
🍃☘❤️🍃☘❤️🍃
در آغوشِ درختان سِتُرگِ جنگلی پربار
کنار چشمه ای جوشان
که سر تا پای زشتی های این دل را بشویم در زُلال آن
دلم یک کلبه می خواهد
درونش آتشی روشن
که تا هنگامه ی سَردادنِ آواز گنجشکان
دَوانم چوب های خِیزران را تا که گرما حاصل آید زان ...
و سوزانَد همه سردیِ اَیّام ِ فِراق و درد و هجران را
#دلم_یک_کلبه_می_خواهد ...
#سید_جواد_هاشمی🍁
ای کاش میشدیم کمی قوم و خویش تر
دل میبَری به غَمزه ی چشمان نافذت
آید دلم به غمزه ی چَشمت قَمیش تر
قلبم هزار پاره شد از "دردِ اشتیاق"
اما تو طالبی که بُود باز ریش تر
هرچند چشمه سارِ یَمین ام کویری است
چشم چپم شده ز غمت اندکیش تَر
بر فال قهوه ی قَجَرم رد پای توست
کردی به ضَربِ چَکمه کمی پَهلَوی ش تر
گفتم بیا ببینمت" ای آفتاب حُسن "
گفتی که صبرکن که شود گرگ و میش تر
#سید_جواد_هاشمی
گویی که از هر آنچه منم سیر می شوم
آیینه وار محو تماشای چشمِ تو
وز شوق انعکاسِ تو تکثیر می شوم
تو آیه آیه ی غزلم می شوی و من
سی پاره مُصحفی که فراگیر می شوم
دل را ز هر چه غیرِ تو پاکیزه می کنم
موسی صفت به وادیِ تطهیر می شوم
حیَٓ علٰی به مَأذَنِ چشمانِ پاک تو
من در قنوت و سجده و تکبیر می شوم
سید جواد هاشمی
بوسه جوانه می زند از لبِ چون بهارِ تو
آن نفسِ مسیحی ات ،روح به مردگان دَمَد
ای دو جهان در حسرتِ بوسه ی آبدارِ تو
ماهرُخی و مَه جَبین ،آن دو لَبَت چو انگبین
مستَم از آن سِکنجَبین باده ی غمگُسارِ تو
برق به دیده ات چُنان روشنیِ ستارگان
ماه و ستاره لب گَزان زان نگهِ خمارِ تو
ارتشِ چین به دامنت ، سرو سَهی ست مأمَنَت
ژاله و گُل به خرمنت ، مست ز گلعُذار تو
شانه به شانه ی خزان عطر تَنَت بُوَد روان
گلبُته ها شود جوان از دَمِ چون بهارِ تو
سید جواد هاشمی
