ابوالفضل_شمسی

‍ « شبِ خیال با تو »

 

چه میشود که یک شبی در را به رویَم وا کنی

شمعی گذاری گوشه ای با یک غزل بلوا کنی

 

فنجانِ چایی پُر کنی از من پذیرایی کنی

محوِ تماشایت شَوَم نقشی ز جان ایفا کنی

 

بر کُنجِ من جا گیریُ و در یک هوای دلپذیر

با خِرمنِ گیسوی خود صدآتشی بر پا کنی

 

با زلفِ آشوب در هوا ، سر تا کمر رقص و نوا

یک جُرعه از خُمخانه ات کُنجِ گلویم جا کنی

 

مانندِ من عاشق شَوی عاشقتر از پیشین شوی

در آن شبِ رویایی ام با عشوه ای غوغا کنی

 

بگذاری غمها بگذرد این ناله ها جان بشنود

پیمانه ای از جانِ خود در جامِ جان حالا کنی

 

باشی کنارم تا سحر دور از هیاهوی گذر

سهمِ مرا در عاشقی زیباتر از رویا کنی

 

زلفِ تو را ؛ دستی زنم پیمانهٔ مستی زنم

آن زیور و زرهای خود در گردنت پیدا کنی

 

بر گوشهٔ بالای لب سمتِ یمینِ روی خود

آن خالِ زیبا را سیاه با یک قلم معنا کنی

 

از ابتدای شب لبی با جرعه ای گلگون کنی

جویا شوم از مستی ات با خنده ای حاشا کنی

 

بر صفحهٔ قالیِ خود با یک ترانه از بَنان

صد عشوه از سر تا کمر در کلبه ات برپا کنی

 

یک تاری از گیسویِ تو از شانه ات افتد زمین

بردارمُ و بویَش کنم بینی که دل؛ شیدا کنی

 

حالا که شب چون نیمه شد شومینه ات پُر هیمه شد

بر بسترِ رؤیای خود آن پیکرت را جا کنی

 

یک لحظه اینسو بنگری بینی خیالی بوده است

این عاشقِ دیوانه ات در ذهنِ خود اِمحا کنی

 

عمری بوَد در یادتم حالا که هر دَم یارتم

شوری نما در شمسِ جان تا آخرش غوغا کنی

 

#ابوالفضل_شمسی

 

ابوالفضل_شمسی

‍ « شبِ خیال با تو »

 

چه میشود که یک شبی در را به رویَم وا کنی

شمعی گذاری گوشه ای با یک غزل بلوا کنی

 

فنجانِ چایی پُر کنی از من پذیرایی کنی

محوِ تماشایت شَوَم نقشی ز جان ایفا کنی

 

بر کُنجِ من جا گیریُ و در یک هوای دلپذیر

با خِرمنِ گیسوی خود صدآتشی بر پا کنی

 

با زلفِ آشوب در هوا ، سر تا کمر رقص و نوا

یک جُرعه از خُمخانه ات کُنجِ گلویم جا کنی

 

مانندِ من عاشق شَوی عاشقتر از پیشین شوی

در آن شبِ رویایی ام با عشوه ای غوغا کنی

 

بگذاری غمها بگذرد این ناله ها جان بشنود

پیمانه ای از جانِ خود در جامِ جان حالا کنی

 

باشی کنارم تا سحر دور از هیاهوی گذر

سهمِ مرا در عاشقی زیباتر از رویا کنی

 

زلفِ تو را ؛ دستی زنم پیمانهٔ مستی زنم

آن زیور و زرهای خود در گردنت پیدا کنی

 

بر گوشهٔ بالای لب سمتِ یمینِ روی خود

آن خالِ زیبا را سیاه با یک قلم معنا کنی

 

از ابتدای شب لبی با جرعه ای گلگون کنی

جویا شوم از مستی ات با خنده ای حاشا کنی

 

بر صفحهٔ قالیِ خود با یک ترانه از بَنان

صد عشوه از سر تا کمر در کلبه ات برپا کنی

 

یک تاری از گیسویِ تو از شانه ات افتد زمین

بردارمُ و بویَش کنم بینی که دل؛ شیدا کنی

 

حالا که شب چون نیمه شد شومینه ات پُر هیمه شد

بر بسترِ رؤیای خود آن پیکرت را جا کنی

 

یک لحظه اینسو بنگری بینی خیالی بوده است

این عاشقِ دیوانه ات در ذهنِ خود اِمحا کنی

 

عمری بوَد در یادتم حالا که هر دَم یارتم

شوری نما در شمسِ جان تا آخرش غوغا کنی

 

#ابوالفضل_شمسی

ابوالفضل_شمسی

‍ "مِهرِ جاودانه"

 

بیا غزل سُرای من ، کـه شورِ هر بهانه ای

بیـا شبی سَـرای من ، که افتخارِ خانه ای

 

من از نگاهِ گرمِ تـو ، غزل غزل سُروده ام

تو در کلام و شعرِ من ، ردیفِ جاوِدانه ای

 

برای دیدنِ رُخَت ، شبم سَحَر نمیشود

گرفته غم نوای من ، شدم اسیرِ لانه ای

 

کشیده موجِ موی تو ، میانِ واژه های من

به چَشمِ جادویِ نگه ، سرآمدِ زمانه ای

 

دلم هوای کوی تو ، دوباره کوچ میکند

رِسَم به تو نگارِ من ، نگو که بی نشانه ای

 

قسم به آیه های دل ، دلیلِ زندگی تویی

تو شورِ شَهنَوازی ام ، بنای آشیانه ای

 

میانِ رقص و نازِ خود ، بیا بمن نظر نما

میانِ بافه های مو ، که ریخته ای به شانه ای

 

منم نیازِ نازِ تو ، چو شمس در نوازِ تو

تویی که مَه لَقایِ من، ترانه در ترانه ای

 

✍ ابوالفضل شمسی

 

 

 

 

ابوالفضل_شمسی

تـو هـمان لُعـبتِ زیـبا رخِ یـک رویــایی

که ندیدم به جهان مثلِ تو خوش سیمایی

 

نمک از جامِ کلام و سخنت شـیرین است

کـه نـدارد غـزلِ چشمِ کَس این گـیرایـی

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

صنما جُرعه ز لب میدَهَمَت نوش کنـی

وقتِ نوشت تو کمی ناز بـه آغوش کنی

 

تو پَری چهره ی سیمن تَن و خوش قامتِ من

گفتمت تا برسم غصه فراموش کنی

 

#ابوالفضل_شمسی

👇👈

 

 

یادِ آنشـب کـه لـبم نیشِ ترا نوش گرفت

خِرمـنِ زلـفِ پریشی که به آغـوش گرفت

 

یادِ آنشـب که پـیِ قصهء آن غصه شـدم

بُغضِ پنهانِ به گلوی تو چنان گوش گرفت

 

#ابوالفضل_شمسی

👇👈

 

 

تمامِ شعرِ من تویی نبضِ تمامِ عاشقی

سُروشِ مهر و عاطفه ، ترّنمِ دقایقی

 

مرا ببر به شهرِ خود ، که بی تو غم گرفته ام

شکسته این بَلَم چرا؟رسان مرا به قایقی

 

#ابوالفضل_شمسی

👇👈

 

 

پریشان میکنی گیسو به هر باد

 ز دستِ زلـف تـو فـریاد فـریاد

 

بنـازم نـازِ شَستـت ای پَـریـرو

سـرِ زلفت نگر ، ای داد و بیداد

 

#ابوالفضل_شمسی 

 

 

 

بُرده ز سر هوشِ مـن ، سلسله ی موی تـو

بستـه دلم بندِ تو ، بستـه به گیسـوی تـو

 

چَشـمِ غزلـنوشِ تـو ، زلفِ پُر آشـوبِ تـو

گفتـه سخن هاتفی ، آمـده هِنـدویِ تـو

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

یک دَم بـه کنارم آ ، در یک شبِ رویایی

بر من نظـری انداز ، زان چَشمِ فریبایی

 

 

میراثِ مَه و ماهی ؛ روشنگـرِ آفاقی

زان کعبهء چَشمانت ، خیزد همه، شیدایی

 

#ابوالفضل_شمسی

👇

 

 

"چَشمانِ فریبایی "

 

یک دَم بـه کنـارم آ ، در یک شـبِ رویایـی

بـر مـن نظـری انداز ، زان چَشـمِ فریبـایی

 

بی تاب تر از قلبـت ، بی خـواب تـر از رویـا

باشـد کـه تـو باز آیی ، در یک شـبِ یلدایی

 

در معبـدِ چَشـمانت ، من سجده گرم یـارا

تـا رُخ به رُخَـم تـابـی ، از لطـفِ اهورایـی

 

فَـرّیّ و فـریبـایـی ، فـرخنـده و زیـبایـی

زیبـاتری از هـر شب ، ای مـاهِ تماشـایـی

 

من عابرِ گیسویَت ، دل بسته به هـر مویَت

یـک پنـجره از زلفـت ، بگـشا بـه زیـبایـی

 

من را ببـر از سـاحـل ، غـرقـم بنـما در دل

تـا مـن بشـوم با تـو ، دریـایـیِ دریـایـی

 

میـراثِ مَه و مـاهـی ؛ روشنگــرِ آفــاقـی

زان کعبه ی چَشمانت خیزد همه شیدایی

 

این ظلمتِ شبهـا را ، هر یک به سَحَر بـردم

چون بر دلِ من افتاد ، گفتـم که تــو میآیی

 

گـر شمـسِ رخِ مـاهـت ، نازی به چمن آرَد

قُمـری به غزل خـوانی با یک دلِ صحـرایی

 

 

#ابوالفضل_شمسی 

👇

 

ابوالفضل_شمسی

گر ساغرِ آن چشمِ فریبا که فــریب است

یک جرعهٔ نابی بدهد وه ! چه لطیف است

 

لـب بر لـبِ مـینای دوصـد سالهٔ هستی

در لحظهٔ کامش صنما قلب؛ ضعیف است

 

برده ست دلِ بیچارهٔ ما را به درِ میکدهٔ خود

جانا نظری گـر تـو کـنی جـسم نحیف است

 

روی مــهِ خــود گـر به چـمن باز گـشایــی

زان ذاتِ مقدّس که چـه زیبا و شریف اسـت

 

گر شمسِ دلش بهرِ تـمّنای صَنَم ساز نباشـد

این گردشِ دوران عجــبا سخت حریف است

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

« دل »

 

در کنجِ قفس باید ؛ دل چون هوسی دارد

داد از دلِ بیچاره ؛ زیــــرا نفسی دارد

 

آرامشِ این شبها ؛ کـــو تا به ثمر آید ؟...

تا دورُ و بَرَش هر جا ؛ صدها مگسی دارد

 

تا لب بگـشاد این دل دلواپسِ حرفش شد

هر جا که نــگه بنمود دورَش قفسی دارد...

 

صد قصهٔ هر غصّه ؛ در کنجِ دلش پنهان

در نای و‌گلــــوی خود بانگِ جَرسی دارد

 

کِیْ مــی شود آیا او ؛ آرام نهد سر را ؟...

آرام شـــود روزی گر لطفِ کسی دارد...

 

ساقی تو بـــده جامی پُر کن تو مِیِ نابی

تا شمس همین ساعت در جان نفسی دارد

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

 

ای پریرویِ پریچهرهٔ زیبای دلآرام کجایی؟

دل بهرِ تمنای تو افتاده به آن دام کجایی؟

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

"پریچهر"

 

ای پریرویِ پریچهرهٔ زیبای دلآرام کـجایــی؟

دل بهرِ تمنای تو افتاده به آن دام کجایــی؟

 

هـم ساقیُ و هـم ساغرِ مـیخانه تو هستی

یـک جُــرعــه ز خُمـخانه بـده کـام کجایی؟

 

 

روی مَــهُ و آن پیـکرِ طنّاز به گـلزار بچـرخان

تــا ایـن دلِ شـوریـده شــود رام کـجایـی؟

 

 

از تـابـشِ رویَت قَمَرُ و شـمس بـه تــابش

بــاز آ ، دلِ شــیدا شــود آرام ، کــجایــی؟

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

من به تارِ خمِ زلـفت چـه شود چنگ زنم؟

عـاقـبت با خــمِ زلفت بخدا چـنگ زنـم

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

« تو »

 

 

غذا میخوری....

 

       تا بزرگ شوی...

▫️▫️▫️

 

                      به مدرسه میروی..

 

 

تا...کسی شوی.....

 

▫️▫️▫️

 

لباس میپوشی 

 

 

         تا زیبا شوی

▫️▫️▫️

 

دعا میکنی....  

 

                 تا ایمن شوی....

 

▫️▫️▫️

ترا نگاه میکنم....

 

 

 

                        تا همه شوم

 

          بالا بلند....

 

 

مجموعهء "از خاموشی تا فریاد"

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

ساغرِ مِیْ بدستِ من مینگرم به چشمِ تو

ریخته در سبوی من جرعهٔ نابِ چشمِ تو

 

#ابوالفضل_شمسی 

 

 

 

دوش بـمن گـفته انـد آمـده هِـندویِ تــو 

تا که نشانش چـه بود؟ خـالِ لبِ رویِ تــو

 

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

"یار"

 

سـلسـلهء مـویِ تو ، عطرِ خوشِ کـویِ تــو

کِـی روَد از یـادِ مـن ، خِرمـنِ گـیسوی تــو

 

تـا که پَری رو تویی ، از همه ، خوشرو تویی

مُـهرِ سکوتی به لب ، زان رخِ مَـه رویِ تــو

 

ساغر و ساقی تویی ، از همه ، باقی تــویـی

جان به سـر آمد چنین ، زان گِره ، ابرویِ تو

 

دوش بـمن گـفته انـد آمـده هِـندویِ تــو 

تا که نشانش چـه بود؟ خـالِ لبِ رویِ تــو

 

چَشمِ پُـر آشوبِ تو ، فتنه گـر ، آن مـویِ تـو

بُرده ز سر هوش را ، عـطرِ خوشِ کـویِ تــو

 

خِـرمـنِ جـانـم بسوخـت زآتشِ رخـسارِ تــو

شمس گناهش چه بود آمـده بـود سـویِ تـو

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

گفــتند کــه مــرا چیست گرفتی به چَنــگی؟

آن زلـفِ پـریشان شدهء اوسـت به دســــتم

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

" دلتنگـــی "

 

آن لُعبـتِ زیـــبا رُخِ مــن کــو کــه مســتم؟

در گــوشــهء میـخانــهء چشمش بنشـستم

 

آن قـامـتِ بـالا ، کــه قـیامـت شــده بَهـرش

از دیــن و دیـانـت ، همه یـکدَم بـگسســتم

 

خَلقَــم چــو بدیدند ، بـگفـتند کـــه هستی؟

گفــــتم مــنِ دیــوانــه ، از آن روزِ اَلَســـتم

 

تــا نــازِ مــرا مـیکِــشد آن مَــه رخِ زیــــبا

خــوارم هـمه ، خاکــم هـمه ، افـتاده و پَستم

 

هــم هـوشُ و حــواسـم ، همــه از اوســـت

از ظلــمتِ شــبهای پــریــشان ، همه جَستم

 

بــر گِـردِ مــن اَر غــم زده چـادر مـترســـید

چــون کُنـجِ دلِ او بـوَدَم ، جــایِ نشســـتم

 

گفــتند کــه مــرا چیست گرفتی به چَنــگی؟

آن زلـفِ پـریشان شدهء اوسـت به دســــتم

 

باشــد که شبی سـر رسـد آن مرغِ شبـاهــنگ

جــامی خورَدُ و مِـی بـدهـد دست به دسـتم

 

تــا زلـفِ پـریشان شــده اش ، بــاد بیــاوَرد

آن تــوبــهء صد سـالهء خــود را بشکســـتم

 

تـــو لُعبتِ زیـــبا رُخُ و پیـــمانه به دســـتی

مــن محوِ تمـاشـای تــو هر گونه کـه هستم

 

تـا عـزمِ ســفر کــرده ، دلِ شمـسِ بـلا جـــو

هــم خِـرقــه و دســتارُ و پَــرِ شـال ببســتم

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

«تفاوت»

 

 

همیشه فکر میکردم

 

 

                        زندگی زیباست

 

 

باتو..... نه بی تو...

 

                   همیشه فکر میکردی

 

 

زندگی زیباست 

 

                بی من.... نه با من....

 

 

از من و تو....

 

           سهمِ هر دو اینست

 

 

که زندگی ...ترا زیبا کرده است

 

                و من زندگی را....

 

 

 

#ابوالفضل_شمسی

 

مجموعهء "از خاموشی تا فریاد"

 

خواب دیدم که تو در کنجِ من آرام نشستی

مــستانه و پـیـمانه به کـف ؛ رام نـشستی

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

« خیالِ تو »

 

خواب دیدم که تو در کنجِ من آرام نشستی

مــستانه و پـیـمانه به کـف ؛ رام نـشستی

 

لـب را بـه لـبِ جـام نـشـانـدیُّ و بـگـفتی

خُرّم بــه دلــم بـهرِ دو صـد دام نشـسـتی

 

با باده که هـمنوش شـدی ؛ نیش به نوشی

گیـسو کــه رهــا کــرده ؛ دلآرام نـشسـتی

 

آن مـردمکِ چـشم ؛ بـه هـر سویْ کشـیدی

در گوشـهء خُمخـانهْ بـه کفْ جـام ؛ نـشسـتی

 

رسـوایِ جهـان بـودمُ و ایـن داد به بــادم

زان شـمسِ جهانْ بین ؛ به دلم خام نشستی

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

ابوالفضل_شمسی

تا مَشقِ قلــم گیــرم ، با خالِ لـبت ســـــازم

میــناگــر و نقّــاشــی ، در صـفحهء مینائــی

 

سیمین بَر و زیبــایی ، مَــوّاج چــو دریــائی

بــر مــن نظـــری انــداز ، از آن رُخِ سیمائی

 

#ابوالفضل_شمسی

 

دیگر چگـونه پر زنم؟ بال و پرم را چیده ای

تنهای تنها من شـدم دور و برم را دیده ای

 

پیمانــــه با او میزنـــی زلفش که شانه میــزنی

بر میزِ او بنشسته ای دسـتی به چانه میزنــی

#ا_شمسی

 

 

 

« لَعلِ شِکَر ریز »

 

من مَستمُ و بنگر ؛ به دلم هست هیاهـــو

در بندِ دو چشمــانِ توأم ؛ ای گُلِ جـــادو

 

ژرفی به نگاهت بوَدُ و دل همــــهْ بیتاب

در گوشهٔ زندانِ توأم ؛ زان خَمِ گیســـــو

 

گر زلفِ رهایِ تو مــــرا ؛ دست توان بوُد

از دورِ فلک میگــــذرم ؛ تا که به هر سو

 

از بَزمِ شبم با گـل و پروانه ؛ چه دانـــی ؟

تا صبحِ سَـحَر رنگ نمانده ست به این رو

 

نازم که ســراغ از منِ بیچــاره بگــــیری

کِیْ میشــود آن دَم که کـــنم پیرهَنَت بو؟

 

ای لَعلِ لبانت همــهْ چون ؛ جامِ شِکَر ریز

یک دَم چو مسیحا بِدَمی ؛ آن نَفَسَت کو ؟

 

عشقی کــه به سر دارم از آن طُرّهٔ گیســو

اینم که شـــــدم طالبِ آن ؛ شــانهٔ پُر مو

 

تا سَر بنهـــادم به رَهَت ؛ تاب نـــــدارم

چون آبِ روانی شده ام ؛ در پسِ هـــر جو

 

بر بامِ فلک تا به ابــد ؛ رقــص کُنانـــــم

چون طالعِ من بســته به یارِ خوشِ مَه رو

 

اشکِ منِ شــیدا شـــده را ؛ خـوب ببینید

بر جانْ شَرَری گشـــته از آن ؛ فلفلِ هِندو

 

رندانـــه طلب کــرده دلِ شمسِ بلا جوی

تا دل بِبَرَد ؛ مست شـــود زان سرِ ابــــرو

 

 

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

ســـبوی مِـی° به کف بده خُمارِ آن طراوتم

تمامِ عطــرِ تو به باغ ، نگــر چه با طراوتی

 

یـکی یـکی شمـــرده ام صفاتِ بی نهایتت

صفای آن وفایِ تــو ، نگـــر چه بی نهایتی

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

چه میشود که یک شبی در را به رویَم وا کــنی

شمعی گذاری گوشه ای با یک غزل بــلوا کـنی

 

فنجانِ چـایـی پُر کـنی از من پذیرایـی کـنی

محوِ تماشایت شَوَم نقشی ز جـان ایفا کنـی 

 

#ا_شمسی

 

 

 

« شبِ خیال با تو »

 

چه میشود که یک شبی در را به رویَم وا کــنی

شمعی گذاری گوشه ای با یک غزل بــلوا کـنی

 

فنجانِ چـایـی پُر کـنی از من پذیرایـی کـنی

محوِ تماشایت شَوَم نقشی ز جـان ایفا کنـی

 

بر کُنجِ من جـا گیریُ و در یک هـوای دلـپذیـر

با خِـرمنِ گـیسوی خـود صدآتـشی بر پا کنی

 

مانندِ من عاشق شَوی عاشقتر از پیشین شوی

در آن شبِ رویایی ام با عشوه ای غوغا کــنی

 

بـگذاری غمها بـگذرد این ناله ها جان بشنود

پیمانه ای از جانِ خود در جامِ جان حـالا کـنی

 

باشی کـنارم تــا سحر دور از هیاهـوی گــذر

سـهمِ مــرا در عاشـقی زیبـاتـر از رویا کــنی

 

زلفِ تو را ؛ دستی زنم پـیمانهٔ مستی زنــم

آن زیور و زرهــای خود در گردنت پیدا کـنی

 

بـر گوشــهٔ بالای لب سمتِ یمینِ روی خــود

آن خالِ زیبا را سـیاه با یـک قـلم مـعنا کنــی

 

از ابتدای شب لبی با جــرعه ای گلگون کنی

جویا شوم از مستی ات با خنده ای حاشا کنی

 

بر صـفحهٔ قالـیِ خـود بـا یـک ترانـه از بَنان

صد عشوه از سـر تا کمر در کلبه ات برپا کــنی

 

یک تاری از گیسویِ تو از شانه ات افتد زمین

بردارمُ و بویَش کنم بینی که دل؛ شـیدا کنــی

 

حالا که شب چون نیمه شد شومینه ات پُر هیمه شد

بر بسترِ رؤیای خــود آن پـیکرت را جــا کـنی

 

یک لحظه اینسو بنگری بینی خیالی بوده است

این عاشقِ دیوانه ات در ذهنِ خود اِمحا کــنی

 

عــمری بوَد در یادتــم حالا که هر دَم یارتــم

شوری نما در شمسِ جان تا آخرش غوغا کـنی

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

شِکَّر سُخنَت شیرین ، شیرین سُخنَت شــیوا

آئـینِ تــو ایـن باشـد بـا یـک غـزلـی زیــبا

 

یـا مِیْ به ســبو ریـزی در خـلـوتِ میــخانـه

یـا لـب بـه سـخن سـازی در صحبتِ جانانـه

#ا_شمسی

 

 

 

«« دچار »»

 

قاصدکی خبرم داد در راهی

 

من هم روبراهم تا تو بیایی

 

خودت میدانی بیچارهٔ

دُچار ِ تو

را

 

چاره

 

جُز با تو بودن

 

 

 چه باشد؟

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

چه مشتاقانه با تو 

 

        به خلوتِ دل میروم

 

و ترا میبینم که هیچ حواست نیست

 

و من چَشم در چَشمِ تو...

 

مهربانی از دامنت میچینم...

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

"افسوس"

 

افســوس از آن لحظه که دلدار ندیدیــــم

رُخ را بَرِ ما کــرد که رُخســـار نــدیدیـــم

 

افسوس که صد نامه به ما داد نخواندیــم

در گــوشـهٔ دل بود که دلدار نـــدیــدیـم

 

افسوس که لب بسته و مَخمور نشستیــم

آن ساقــیِ میخانــــهٔ خَمّار نــدیــدیــم

 

افسوس صدایِ خــوشِ او را نشنیدیــــم

صـد نغمــه و آهنگِ لبِ یار نــدیــدیــم

 

افســـوس از آن لحظه که بویَش نشنیدیم

صد رنگِ دل انگیــــزِ تَنِ یار نــدیــدیــم

 

افســوس که خورشــید بِرَفت از لبِ بامم

آن لُعبتِ نــــورانیِ دلــدار نــدیــدیــم

 

افسوس خبرها همه درخالِ لبِ یارنهان بود

آن خالِ لبِ یــارُ و غــمِ یــار نــدیـدیــم

 

افسوس که این دل همه در ناز به سر بُــرد

صــد نازُ و نیــازِ خـوشِ آن یار ندیدیـــم

 

افســـوس نمک داد و نمکدان بشکستیم

آن چهـرهٔ پُر ناز و نمک را چو یکبار ندیدیم

 

افســوس که آن قامتِ زیبـــا بَرِ ما بـــود

آن قامتِ زیبـــای گُل اندامیِ دلدار ندیدیم

 

افسوس که شمس از همه جا بیخبرش بود

صــدهــا خبـــری بــود که اخبار ندیدیم

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

 

« گواه »

 

 

گُلواژه های

 

         شعرِ مرا

                          میبوسی

 

با خواندنت...

 

       و باز بَرنده نیستی

    

▫️▫️▫️

 

       قبل از آمدنت

                                

تمامیِ سنگفرشِ تو را

                

                    بوسیده ام...

 

▫️▫️▫️

 

و بعد از رفتنت...

 

              ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ خدا میداند 

 

چه خواهم کرد...

 

                           خدا میداند...

▫️▫️▫️

 

مجموعهء "از خاموشی تا فریاد"

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

ای یـارِ بـلند بـالا با چَشـمِ تـو غوغـا شـد

با تارِ خَمِ زلفت ، صـد وِلـولـه بـر پـا شـد

 

لابُد تو خودت دانی ، گیسوی تو آشوبست

بــر زلـفِ رهـای تـو ؛ دل بـهرِ تـمنا شـــد

 

 

 

#ا_شمسی

 

 

« کنارِ تو »

 

دوش که نوش از لبِ تـو جامِ لبم کام گرفت

شَهـدِ شـیریـنِ تو را ؛ رنگِ لبـت جام گرفت

 

فــارغ از درد و غــم و غـصّهٔ بسـیار شــدم

داد از آن غـصّه که بـیهوده سخن نام گرفت

 

تــو همهْ ، رازِ سـخن را به لبی نـوش شدی

کــه غــزالِ غــزلــم در بغَلَت ؛ رام گـرفـت

 

چـه شـود تـا نگهت را بـه غزل مست شوم

کلبهٔ پیکرِ من با نفسِ گرمِ تو هم بام گرفت

 

شمسِ رخسار تو را ؛ بوسه زدم در شبِ دوش

لـبِ لَعلَت بــه لـبم طـاقـت و آرام گــرفـت

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

دوش که نوش از لبِ تـو جامِ لبم کام گرفت

شَهـدِ شـیریـنِ تو را ؛ رنگِ لبـت جام گرفت

 

تــو همهْ ، رازِ سـخن را به لبی نـوش شدی

کــه غــزالِ غــزلــم در بغَلَت ؛ رام گـرفـت

 

#ا_شمسی

 

 

 

دل بـسـتمُ و دل بسـتمُ و دل را بـرِ ما بست

دیـوانـه شـدم والـهٔ آن چـشمِ دو تـا مـست

 

من مستِ رخُ و مستی ام از روی پـریـروست

او هستِ منُ و هستِ منُ و تـا بـخدا هست

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

ز پیش من سفر مکن طاقتِ دل کم شده است

تَرکِ خرابِ دل مکن طاقتِ دل کم شـده است

 

شب همه شب به فکر تو درونِ خود به خلوتم

به خلوتم جفا مکن طاقتِ دل کم شده اسـت

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

کنارِ تـــو جرعه ای چای

 

      و لقمه ای نان

 

                                  مرا آسوده میدارد

 

از دو جهان.

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

ابوالفضل_شمسی

" غزل،نوش "

 

این باغ چه زیبا شــد تــا رویِ تو پیدا شـــد

تـا بــاد چنین بادا ، آن گُل که بَــرِ مــا شــد

 

نــــازم رُخِ زیبـــــا را ، آن نــــازِ فریبــــا را

با حسِّ حضورِ تــو ، صد خاطره بر پا شــــد

 

نازی به چمن بــردی ، عطری که رها کــردی

گُلهــا همه سَر پایین ، این باغ که رســوا شد

 

گیســـو نکـنی آشـوب ، زلفی مزنی بـر هـــم

هم دین و آئین کو؟ تا مویِ تـــو پیدا شــــد

 

حالا که چنین هستی ، کف ، ساغر و سرمستی

کـن ســو نظــری مـا را ، دل بـهرِ تمنّا شـــد

 

شب تا به سَحَــر غُصّه، بـر کُنجِ دلت پنهــان

با قصّه سخن گفتـی تـا خنده هویــدا شــد

 

مستم که چنین باشم مست از مِیِ حُسنِ تـو

با سلســلهء مویَت بنگــر که چـــه بَـلوا شد

 

حالا که گــذر کردی ، بر ما نظــری کـــردی

یک جُرعه از آن مِی دِه ، قفلِ لبِ ما وا شــد

 

گر شمس و قَمَــر تابنــد بی روی تو بی تابند

آن چَشمِ غزل نـوشَت ، صـدباره تماشا شــد

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

« ستمگر »

 

دیگر چگــونه پر زنم؟ بال و پَرم را چیـده ای

تنهای تنها من شــدم دور و برم را دیـده ای

 

پیمانه با او میزنی زلفش که شانه میزنــــی

بر میزِ او بنشسته ای دستی به چانه میزنــی

 

محوِ تماشایش شوی غافل ز هر جا میشــوی

هر جا که پا را مینهی بر شانه اش جا میشـوی

 

رخساره را زیبا کنی با زلفِ خود بلوا کنـــــی

در جانِ من آتش زنی صد آتشی بر پا کنــــی

 

دل را پریشان میکنی هر چند پشیمان میکنـی

دردا که من دیوانه ام زخمی به ایمان میکنــی

 

آیا روا هــرگز نبود با من تو طنازی کنــــی؟

هر چند که قصدت این بوَد با من نظربازی کنی

 

سوغاتیِ جانت ببین قلبی که اهدا میکنــــی

این ساده را جانا نگر چه آتشی پا میکنــــی

 

رویْ از نقابِ خود بکِش از کـوی من پا پس مَکِـش

طاقت نـدارد این دلم در نقشِ دل هر کَس مَکِـش

 

مثلِ گذشــته سر بزن بر خانه آ و در بـــــزن

این دربدر را سر بزن بر آسمانم پــر بـــــزن

 

بر شمس روا هــرگز مباد بی مهریِ جانانِ ما

جان در رکابش میکنــم این را بوَد سامانِ ما

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

«خاطره»

 

 

زیرِ باران ایستاده بودی

 

                                         جامه ات

 

خیس بود 

 

و

                   گیسوانت نیز

 

گیسوانت را شانه زدم

 

و از قلبِ خود برایت چتری ساختم

 

 

تا از باران

 

             در امان باشی.....

 

 

#ابوالفضل_شمسی 

 

مجموعهء "از خاموشی تا فریاد"

 

 

 

دو آینه

 

                 یکی روبرو

 

 

و دیگری پشتِ سر

 

و تو در میان...

 

                    و معنایی تا ابدیت

 

 

برای تو...

 

 

 

#ابوالفضل_شمسی

 

مجموعهء" از خاموشی تا فریاد"

 

 

 

مُطربِ چشمِ بازِ تو وَه که چه ناز میکــند

دل به هوای کوی تو لب به نیاز میکــند

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

 

« شَهدِ خیال »

 

مُطربِ چشمِ بازِ تو وَه که چه ناز میکــند

دل به هوای کوی تو لب به نیاز میکــند

 

روشنیِ نگاهِ تو ؛ هوش و حواس می بَرَد

تمام‌ِ من به پیشِ تو ؛ قصدِ نماز میکــند

 

ضامنِ این شکســتهْ دل طُرّهٔ زلفِ بازِ تو

چهره مپوش ؛ دستِ من شانه دراز میکند

 

یاسِ قشنگِ باغِ دل ؛ عطری خوشی رها نما

چون سرِ صبحِ عاشقی ؛ عطرِ تو ناز میکند

 

هر نَفَسی در قفسی ؛ بهرِ تو من کشیده ام

شَهدِ خیال مویِ تو ؛ سلسلهْ باز میکـــند

 

هدیه مده برای دل ؛ دل همـه دلواپس توست

بر سر کویِ دل در آ ؛ چونکه نیاز میکــند

 

از رُخِ گُلعُذارِ تو ؛ مرغِ چــمن به سازِ تو

تا که عیان جمالِ تو ؛ بر تو چه آز میکند

 

شَهدِ و شِکَر بر لبِ تو تمامِ من در تبِ تو

چون بِشِناسَد غمِ تو ؛ با تو چه راز میکند

 

مویه مکن ای دلِ من چونکه مرا خِجل کنی

قبلهٔ من نظر کــــند لب به فراز میکــند

 

یک سخن از شمسِ دلت دردِ مرا دوا کند

بینْ دلِ سرگشتهٔ من سوز و‌گدازمیکــند 

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

 

ای مهربان بانــوی من ، اهل کدامین قصه ای

در واژه ها پیدا تویی ، هــر لحظه من سوی توأم

 

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

ای مهربان بانــوی من ، اهل کدامین قصه ای

در واژه ها پیدا تویی ، هــر لحظه من سوی توأم

 

یکشب گذر بر ما کنی این عشـق مـن رســوا کنی

گر تو پریشانِ منی ، من هــم پریرویِ تــوأم

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

گر برسد صبحِ غــزل، نـــوش، مــــرا

نوش کنم لعلِ ترا ،بهرِ تو آغوش،مرا

 

تا همه،آفاق،تویی،رونقِ این باغ تویی

تا برسم سویِ رُخَت،رفته ز سر هوش،مرا 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

 

سوی من از بهانه ها با دو غزل ؛ ترانه ها

پر بزن و راه بیفت به باغِ پُر ؛ جوانه ها

 

ناز مکن که نازِ تو ؛ دل بَرَدَم چو بی هوا

هوای من عطرِ خوشیست کنارِ این کرانه ها

#ابوالفضل_شمسی

 

 

ابوالفضل_شمسی

ترا دیـدم که در دل خـانه کـردی

شرابِ سرخِ خود پیمانه کـردی

 

تـرا دیـدم که آن زلـفِ پـریشان

بـه دستانت کـمی هم شانه کردی

 

#ابوالفضل_شمسی

 

👇👈

 

وقتیکه تـو رفتی دل بهرِ تو پر زد

دنبالِ تو هر جا هر کلبه ای در زد

 

شد مرغِ مهاجر ٬ یک عاشق شیدا

بـر هـر چمن و باغ از بهرِ تو سر زد

 

#ابوالفضل_شمسی

👇👈

 

تـو همان لُعـبتِ زیـبا رخِ یک رویایی

که ندیدم به جهان مثلِ تو خوش سیمایی

 

نمک از جامِ کلام و سخنت شـیرین است

کـه ندارد غـزلِ چشمِ کَس این گـیرایـی

 

#ابوالفضل_شمسی

👇👈

 

یادش بخـیر چشمانِ تو غزل غزل ترانه شد

در آن شبِ شـور و شَرَر ، نگاهِ تـو بهانه شد

 

یادش بخیر که مَرهمی به زخمِ کهنه ام زدی

دستِ تـو بـر زلفِ رها ،حکایتی ز شانه شد

 

#ا_شمسی

 

 کانال 👇

 

پُر شود این پیاله ام ، زان همه پیمانهٔ تو

من بـه فدای چشمِ تو ٬ نرگسِ مستانهٔ تو

 

زمانه بی وفا شده ولی تو با وفای من

فدای آن وفای تو خالِ لبُ و چانهٔ تو

 

#ابوالفضل_شمسی

 

❣به مِهر❣

 

‍ ای آفرينندهء كهكشان ها 

        ای دانشِ بزرگ 

  ای كه بر من آگاه تر از من هستی ! 

   ای جانِ من 

       ای هستیِ من 

         امروز به نيايش و ستایشم

 

    به سپنداریِ روشن ، دفتری باز 

    به نيايشِ دلنوشته های ناز 

 

  با دست های بر افراشته

            به دَهِش و بخششِ تو به نياز 

 

         ای جهان،دادارِ من ،

    ای آرامش دهندهء دلِ من 

  ای افزايندهءدانش و خِرَد

 

      مَنشِ نيكم را پُر توان ساز 

  

   شايستهء ستايش ها از آنِ تو!

 

   بهترين نيايش هايم پيشكش نگاهِ تو 

 دادارا... مِهرآفرینا...

جان از تو دارم

         جانا مهربانی نیز از تو دارم 

 ای فروزندهء روشنایی 

پُر توان ز پيش دارندهء مهربانی 

 

دَهِش و بخششِ نيكویی و بهترين ها را 

     تنها از پیشگاهِ تو از برای گرانمایگانم خواهان و خواستارم...

 

   تندرستی بر همگان 

       راستی و اشایی بر خوبان 

 

          شادمانی به دل ها 

 

دوستانِ مهرآئین و مهرآفرینم درود

   پگاهتان به پگاهی دل نشين بادا 

و در سپيده دَمی چنین درخشان بادا

 

ارادتمندتان:

#ابوالفضل_شمسی

👇👈

 

🙏🌹🌼🌸🌺🌷💐🍀🍁🌸🍂🌺🥀🍃🌹🌻🌸🌼🌺🍂🥀🍃🌹🌷💐🍀🍁🌺🌸🌼

 

گفتم که از لبانت یک بوسه هم نشد کام

گفتا دگر مخور غم زد بوسه بر لبانم

 

گفتم که عذرِ تقصیر در برجِ من چه تقدیر؟

با دستِ مهربانش هم بست لب و زبانم

 

#ابوالفضل_شمسی

 

دو چَشمش تا غزل میریزد از دور

ز گیسویَش رسد صد سازِ ماهـور

 

ز لبهایش غزل نوشم غزل ، باز

ز هر چَشمِ بدی او هم بوَد دور

 

#ابوالفضل_شمسی

 

"دلیل"

 

 

هر سپیده گواهِ زندگیست

 

             هر لبخند گواهِ شادی

 

هر درود گواهِ پیوند

      

       هر عشوه گواهِ جدایی

 

▫️▫️▫️

 

با هم زندگی کنیم

 

     دَمی ، لحظه ای ، ساعتی ، سالی

 

پیوندمان را محکم کنیم 

 

       با لبخندی ، کلامی ، سلامی

 

▫️▫️▫️

 

پشتِ این دیوارِ بلند

 

      سبزه زاریست زیبا

 

 

              فرو ریزیمَش...

 

#ابوالفضل_شمسی

 

"مجموعهء از خاموشی تا فریاد"

 

گـفتمش آنِ مـنی ، جـانِ مـن آزار مـکن

هـر دَم آن نـازِ خـودت بر سرم آوار مـکن

 

گـفتمش دردِ دل و خـلوتِ مــا را بنگـر

گفت سخـن بارِ دگـر با دلِ بیمـار مـکن

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

ترا دیـدم که در دل خـانه کـردی

به گِردِ شمعِ خـود پـروانه کـردی

 

تـرا دیـدم که آن زلـفِ پـریشَـت

بـه دستانت کـمی هم شانه کردی

 

#ابوالفضل_شمسی

 

آن لعلِ لبانت همه ، چون جامِ شِکَر ربز

قصدم ز نگه بوده همه ، شُکـر گزاری

 

من تشـنهء آن تشنه ترین آبِ حیاتم

ایکاش بر این تشنه کمی هم تو بباری

 

#ابوالفضل_شمسی

👇👈

 

‍ "مهرِ تو"

 

در پیِ تو دویده ام ، کوچه به کوچه ، کو به کو 

مهرِ تو را تَنیده ام ، ذره به ذره ، مو به مو

 

بگو کجــا نشسته ای؟تشنه لبی،تو خسته ای

در طلبِ نیازِ تو ، آب کِشَم سبو سبو

 

عمرِ دگر دهی مرا ، تا که نشان دهی سَرا

طالبِ آن نگاهِ تو ، چهره به چهره ، رو به رو

 

مسـت و خرابِ رویِ تو ،خانه خرابِ کویِ تو

من نه منم که آن تویی ، تا برسم به های و هو

 

 

دل به نسیم بسته ای ، طُرّهء زلف شکسته ای

عطرِ خَمِ زلفِ تو را ،کشیده ام همیشه بو

 

جانِ مرا نگر صَنَم ، بی تو نمانده بر تنم

تن که مگو بلای جان ، جان بِرَهَد از این گلو

 

عمرِ دوباره شایدَم ، سر بدهم که بایَدَم

باید و بودِ من تویی ، گرچه بَدَم تو بد مگو

 

دست نَـکِشَم ز موی تو ، پا نَبُـرَم ز کوی تو

من نکنم اِبای جان ، چون بکُشَد مرا عدو

 

تا که شهنشهم تویی ، دولت و شوکتم تویی

هم سَر و سِرِّ من تویی ، وگرنه کلّه ام کدو

 

پیشِ تو من نشسته ام جز تو دلی نبسته ام

دل به دلت چو بسته ام ، دگر مرو ز پیشِ او

 

من که حریف بوده ام ، نوشِ لبت ربوده ام

که شمسِ تشنه تر منم ،این لبِ تشنه ام بجو

 

#ابوالفضل_شمسی

 

مُطربِ چشمِ بازِ تو وَه که چه ناز میکند

دل به هوای کوی تو لب به نیاز میکند

 

ضامنِ این شکستهْ دل طُرّهٔ زلفِ بازِ تو

چهره مپوش؛دستِ من شانه دراز میکند

 

#ابوالفضل_شمسی

 

"بانو"

 

▫️▫️▫️▫️

 

قبول کن بانو

 

       ما تا خوابِ کبوتر و رویا خواهیم رفت...

 

و در کوچه های خیال ، خوش از خاطره ای ، خواهیم بود

        که عطرِ ترانه و سبزی ست

 

▪️▪️▪️

 

فقط در هَشتیِ خانهء مهر که رسیدی

 

     چند قاصدک ترا منتظرند

از قولِ من به آنها بگو...

        بانوی من 

                     ترنمِ باران است

ترانه و تبسم است

▪️▪️▪️

 

فقط مراقبِ محبوبه های شب باش

که اگر قِشقِرقی به پا کردند دعوتشان کنی 

     به مهمانیِ ماهیانِ حوضِ نقره و مهتاب

تا آرام گیرند از آرامشت

▪️▪️▪️

 

من کنارِ همان تیرکِ کوچهء مهتاب ، به انتظارت میمانم

 

                 فقط بیا و بمان...

 

#ابوالفضل_شمسی

 

"یادت هست؟"

▫️▫️▫️

 

آمدی...   

      و عطرت تمامِ کوچه را پُر کرده بود

 

یادم هست در بُغضِ گلوگیرِ باران

           باریدی

و

حُجرهء عطارانِ مُشک فروش را تخته کردی

▪️▪️▪️

 

نمیدانم یادت هست 

                        یادت را ربودم و سپردمت به ترانه های کودکی؟

 

یادت هست چقدر در رویای خیس از نمِ باران باریدی؟

 

و دست در دستِ هم

          بدنبالِ پروانه های عاشق ، عاشقی کردیم....

▪️▪️▪️

آری عزیزِ من

         یادم هست که یادمی...

 

فقط پنجرهء مهتابیِ اتاقت را نبند

 

من همان پرندهء بی پناهی ام

      که پناه از تو میگیرد....

 

 

#ابوالفضل_شمسی

 

مَحوِ تـماشـای توأم لب به سخن چـو وا کنی

بلبلِ خـوش بیان شـوی عـطرِ سخن رها کنی

 

تو خود همهْ صداقتی شمسُ و قَمَر ٬ تو آیتی

تـو از بَشَر فـراتـری شـورُ و شَرَر به پا کنی

 

#ا_شمسی

 

مِی° ز سَبــــو ریختــــه ای غـــم بـه دل انگیخته ای

بـا غــمِ تــو سرخـوشــــم با که در آمیخته ای؟

 

#ابوالفضل_شمسی

 

‍ "مهرِ تو"

 

در پیِ تو دویده ام ، کوچه به کوچه ، کو به کو 

مهرِ تو را تَنیده ام ، ذره به ذره ، مو به مو

 

بگو کجــا نشسته ای؟تشنه لبی،تو خسته ای

در طلبِ نیازِ تو ، آب کِشَم سبو سبو

 

عمرِ دگر دهی مرا ، تا که نشان دهی سَرا

طالبِ آن نگاهِ تو ، چهره به چهره ، رو به رو

 

مسـت و خرابِ رویِ تو ،خانه خرابِ کویِ تو

من نه منم که آن تویی ، تا برسم به های و هو

 

دل به نسیم بسته ای ، طُرّهء زلف شکسته ای

عطرِ خَمِ زلفِ تو را ،کشیده ام همیشه بو

 

جانِ مرا نگر صَنَم ، بی تو نمانده بر تنم

تن که مگو بلای جان ، جان بِرَهَد از این گلو

 

عمرِ دوباره شایدَم ، سر بدهم که بایَدَم

باید و بودِ من تویی ، گرچه بَدَم تو بد مگو

 

دست نَـکِشَم ز موی تو ، پا نَبُـرَم ز کوی تو

من نکنم اِبای جان ، چون بکُشَد مرا عدو

 

تا که شهنشهم تویی ، دولت و شوکتم تویی

هم سَر و سِرِّ من تویی ، وگرنه کلّه ام کدو

 

پیشِ تو من نشسته ام جز تو دلی نبسته ام

دل به دلت چو بسته ام ، دگر مرو ز پیشِ او

 

من که حریف بوده ام ، نوشِ لبت ربوده ام

که شمسِ تشنه تر منم ،این لبِ تشنه ام بجو

 

 

شعر ازاستاد👇

 

#ابوالفضل_شمس

 

خوانش#معصومه مقدم

 

دلی رسوا شده دارم از آن چَشم و از آن ابرو

شَرَرها زد بر این جانم همان یارِ خوشِ مَه رو

 

سخن گفت و دلم را بُرد بنازم دلبری هایش

مُعطّر کرده دنیایم ، از آن عطری که دارد بو

#ا_شمسی

 

نگارین نخلِ موزونی ، شرابِ نابِ شیرازی

تو با گیسوی شهرآشوب چه طرحی نو در اندازی

پَری افسانهء شعری ، سراپا عاطفه ، مِهری

تو با خال و خَمِ اَبرو ، به فکرِ خَلقِ اِعجازی

 

#ابوالفضل_شمسی

ابوالفضل_شمسی

ترا دیـدم که در دل خـانه کـردی

شرابِ سرخِ خود پیمانه کـردی

 

تـرا دیـدم که آن زلـفِ پـریشان

بـه دستانت کـمی هم شانه کردی

 

#ابوالفضل_شمسی

 

👇👈

 

وقتیکه تـو رفتی دل بهرِ تو پر زد

دنبالِ تو هر جا هر کلبه ای در زد

 

شد مرغِ مهاجر ٬ یک عاشق شیدا

بـر هـر چمن و باغ از بهرِ تو سر زد

 

#ابوالفضل_شمسی

👇👈

 

تـو همان لُعـبتِ زیـبا رخِ یک رویایی

که ندیدم به جهان مثلِ تو خوش سیمایی

 

نمک از جامِ کلام و سخنت شـیرین است

کـه ندارد غـزلِ چشمِ کَس این گـیرایـی

 

#ابوالفضل_شمسی

👇👈

 

یادش بخـیر چشمانِ تو غزل غزل ترانه شد

در آن شبِ شـور و شَرَر ، نگاهِ تـو بهانه شد

 

یادش بخیر که مَرهمی به زخمِ کهنه ام زدی

دستِ تـو بـر زلفِ رها ،حکایتی ز شانه شد

 

#ا_شمسی

 

 کانال 👇

 

پُر شود این پیاله ام ، زان همه پیمانهٔ تو

من بـه فدای چشمِ تو ٬ نرگسِ مستانهٔ تو

 

زمانه بی وفا شده ولی تو با وفای من

فدای آن وفای تو خالِ لبُ و چانهٔ تو

 

#ابوالفضل_شمسی

 

❣به مِهر❣

 

‍ ای آفرينندهء كهكشان ها 

        ای دانشِ بزرگ 

  ای كه بر من آگاه تر از من هستی ! 

   ای جانِ من 

       ای هستیِ من 

         امروز به نيايش و ستایشم

 

    به سپنداریِ روشن ، دفتری باز 

    به نيايشِ دلنوشته های ناز 

 

  با دست های بر افراشته

            به دَهِش و بخششِ تو به نياز 

 

         ای جهان،دادارِ من ،

    ای آرامش دهندهء دلِ من 

  ای افزايندهءدانش و خِرَد

 

      مَنشِ نيكم را پُر توان ساز 

  

   شايستهء ستايش ها از آنِ تو!

 

   بهترين نيايش هايم پيشكش نگاهِ تو 

 دادارا... مِهرآفرینا...

جان از تو دارم

         جانا مهربانی نیز از تو دارم 

 ای فروزندهء روشنایی 

پُر توان ز پيش دارندهء مهربانی 

 

دَهِش و بخششِ نيكویی و بهترين ها را 

     تنها از پیشگاهِ تو از برای گرانمایگانم خواهان و خواستارم...

 

   تندرستی بر همگان 

       راستی و اشایی بر خوبان 

 

          شادمانی به دل ها 

 

دوستانِ مهرآئین و مهرآفرینم درود

   پگاهتان به پگاهی دل نشين بادا 

و در سپيده دَمی چنین درخشان بادا

 

ارادتمندتان:

#ابوالفضل_شمسی

👇👈

 

🙏🌹🌼🌸🌺🌷💐🍀🍁🌸🍂🌺🥀🍃🌹🌻🌸🌼🌺🍂🥀🍃🌹🌷💐🍀🍁🌺🌸🌼

 

گفتم که از لبانت یک بوسه هم نشد کام

گفتا دگر مخور غم زد بوسه بر لبانم

 

گفتم که عذرِ تقصیر در برجِ من چه تقدیر؟

با دستِ مهربانش هم بست لب و زبانم

 

#ابوالفضل_شمسی

 

دو چَشمش تا غزل میریزد از دور

ز گیسویَش رسد صد سازِ ماهـور

 

ز لبهایش غزل نوشم غزل ، باز

ز هر چَشمِ بدی او هم بوَد دور

 

#ابوالفضل_شمسی

 

"دلیل"

 

 

هر سپیده گواهِ زندگیست

 

             هر لبخند گواهِ شادی

 

هر درود گواهِ پیوند

      

       هر عشوه گواهِ جدایی

 

▫️▫️▫️

 

با هم زندگی کنیم

 

     دَمی ، لحظه ای ، ساعتی ، سالی

 

پیوندمان را محکم کنیم 

 

       با لبخندی ، کلامی ، سلامی

 

▫️▫️▫️

 

پشتِ این دیوارِ بلند

 

      سبزه زاریست زیبا

 

 

              فرو ریزیمَش...

 

#ابوالفضل_شمسی

 

"مجموعهء از خاموشی تا فریاد"

 

گـفتمش آنِ مـنی ، جـانِ مـن آزار مـکن

هـر دَم آن نـازِ خـودت بر سرم آوار مـکن

 

گـفتمش دردِ دل و خـلوتِ مــا را بنگـر

گفت سخـن بارِ دگـر با دلِ بیمـار مـکن

 

#ابوالفضل_شمسی

 

 

ترا دیـدم که در دل خـانه کـردی

به گِردِ شمعِ خـود پـروانه کـردی

 

تـرا دیـدم که آن زلـفِ پـریشَـت

بـه دستانت کـمی هم شانه کردی

 

#ابوالفضل_شمسی

 

آن لعلِ لبانت همه ، چون جامِ شِکَر ربز

قصدم ز نگه بوده همه ، شُکـر گزاری

 

من تشـنهء آن تشنه ترین آبِ حیاتم

ایکاش بر این تشنه کمی هم تو بباری

 

#ابوالفضل_شمسی

👇👈

 

‍ "مهرِ تو"

 

در پیِ تو دویده ام ، کوچه به کوچه ، کو به کو 

مهرِ تو را تَنیده ام ، ذره به ذره ، مو به مو

 

بگو کجــا نشسته ای؟تشنه لبی،تو خسته ای

در طلبِ نیازِ تو ، آب کِشَم سبو سبو

 

عمرِ دگر دهی مرا ، تا که نشان دهی سَرا

طالبِ آن نگاهِ تو ، چهره به چهره ، رو به رو

 

مسـت و خرابِ رویِ تو ،خانه خرابِ کویِ تو

من نه منم که آن تویی ، تا برسم به های و هو

 

 

دل به نسیم بسته ای ، طُرّهء زلف شکسته ای

عطرِ خَمِ زلفِ تو را ،کشیده ام همیشه بو

 

جانِ مرا نگر صَنَم ، بی تو نمانده بر تنم

تن که مگو بلای جان ، جان بِرَهَد از این گلو

 

عمرِ دوباره شایدَم ، سر بدهم که بایَدَم

باید و بودِ من تویی ، گرچه بَدَم تو بد مگو

 

دست نَـکِشَم ز موی تو ، پا نَبُـرَم ز کوی تو

من نکنم اِبای جان ، چون بکُشَد مرا عدو

 

تا که شهنشهم تویی ، دولت و شوکتم تویی

هم سَر و سِرِّ من تویی ، وگرنه کلّه ام کدو

 

پیشِ تو من نشسته ام جز تو دلی نبسته ام

دل به دلت چو بسته ام ، دگر مرو ز پیشِ او

 

من که حریف بوده ام ، نوشِ لبت ربوده ام

که شمسِ تشنه تر منم ،این لبِ تشنه ام بجو

 

#ابوالفضل_شمسی

 

مُطربِ چشمِ بازِ تو وَه که چه ناز میکند

دل به هوای کوی تو لب به نیاز میکند

 

ضامنِ این شکستهْ دل طُرّهٔ زلفِ بازِ تو

چهره مپوش؛دستِ من شانه دراز میکند

 

#ابوالفضل_شمسی

 

"بانو"

 

▫️▫️▫️▫️

 

قبول کن بانو

 

       ما تا خوابِ کبوتر و رویا خواهیم رفت...

 

و در کوچه های خیال ، خوش از خاطره ای ، خواهیم بود

        که عطرِ ترانه و سبزی ست

 

▪️▪️▪️

 

فقط در هَشتیِ خانهء مهر که رسیدی

 

     چند قاصدک ترا منتظرند

از قولِ من به آنها بگو...

        بانوی من 

                     ترنمِ باران است

ترانه و تبسم است

▪️▪️▪️

 

فقط مراقبِ محبوبه های شب باش

که اگر قِشقِرقی به پا کردند دعوتشان کنی 

     به مهمانیِ ماهیانِ حوضِ نقره و مهتاب

تا آرام گیرند از آرامشت

▪️▪️▪️

 

من کنارِ همان تیرکِ کوچهء مهتاب ، به انتظارت میمانم

 

                 فقط بیا و بمان...

 

#ابوالفضل_شمسی

 

"یادت هست؟"

▫️▫️▫️

 

آمدی...   

      و عطرت تمامِ کوچه را پُر کرده بود

 

یادم هست در بُغضِ گلوگیرِ باران

           باریدی

و

حُجرهء عطارانِ مُشک فروش را تخته کردی

▪️▪️▪️

 

نمیدانم یادت هست 

                        یادت را ربودم و سپردمت به ترانه های کودکی؟

 

یادت هست چقدر در رویای خیس از نمِ باران باریدی؟

 

و دست در دستِ هم

          بدنبالِ پروانه های عاشق ، عاشقی کردیم....

▪️▪️▪️

آری عزیزِ من

         یادم هست که یادمی...

 

فقط پنجرهء مهتابیِ اتاقت را نبند

 

من همان پرندهء بی پناهی ام

      که پناه از تو میگیرد....

 

 

#ابوالفضل_شمسی

 

مَحوِ تـماشـای توأم لب به سخن چـو وا کنی

بلبلِ خـوش بیان شـوی عـطرِ سخن رها کنی

 

تو خود همهْ صداقتی شمسُ و قَمَر ٬ تو آیتی

تـو از بَشَر فـراتـری شـورُ و شَرَر به پا کنی

 

#ا_شمسی

 

مِی° ز سَبــــو ریختــــه ای غـــم بـه دل انگیخته ای

بـا غــمِ تــو سرخـوشــــم با که در آمیخته ای؟

 

#ابوالفضل_شمسی

 

‍ "مهرِ تو"

 

در پیِ تو دویده ام ، کوچه به کوچه ، کو به کو 

مهرِ تو را تَنیده ام ، ذره به ذره ، مو به مو

 

بگو کجــا نشسته ای؟تشنه لبی،تو خسته ای

در طلبِ نیازِ تو ، آب کِشَم سبو سبو

 

عمرِ دگر دهی مرا ، تا که نشان دهی سَرا

طالبِ آن نگاهِ تو ، چهره به چهره ، رو به رو

 

مسـت و خرابِ رویِ تو ،خانه خرابِ کویِ تو

من نه منم که آن تویی ، تا برسم به های و هو

 

دل به نسیم بسته ای ، طُرّهء زلف شکسته ای

عطرِ خَمِ زلفِ تو را ،کشیده ام همیشه بو

 

جانِ مرا نگر صَنَم ، بی تو نمانده بر تنم

تن که مگو بلای جان ، جان بِرَهَد از این گلو

 

عمرِ دوباره شایدَم ، سر بدهم که بایَدَم

باید و بودِ من تویی ، گرچه بَدَم تو بد مگو

 

دست نَـکِشَم ز موی تو ، پا نَبُـرَم ز کوی تو

من نکنم اِبای جان ، چون بکُشَد مرا عدو

 

تا که شهنشهم تویی ، دولت و شوکتم تویی

هم سَر و سِرِّ من تویی ، وگرنه کلّه ام کدو

 

پیشِ تو من نشسته ام جز تو دلی نبسته ام

دل به دلت چو بسته ام ، دگر مرو ز پیشِ او

 

من که حریف بوده ام ، نوشِ لبت ربوده ام

که شمسِ تشنه تر منم ،این لبِ تشنه ام بجو

 

 

شعر ازاستاد👇

 

#ابوالفضل_شمس

 

خوانش#معصومه مقدم

 

دلی رسوا شده دارم از آن چَشم و از آن ابرو

شَرَرها زد بر این جانم همان یارِ خوشِ مَه رو

 

سخن گفت و دلم را بُرد بنازم دلبری هایش

مُعطّر کرده دنیایم ، از آن عطری که دارد بو

#ا_شمسی

 

نگارین نخلِ موزونی ، شرابِ نابِ شیرازی

تو با گیسوی شهرآشوب چه طرحی نو در اندازی

پَری افسانهء شعری ، سراپا عاطفه ، مِهری

تو با خال و خَمِ اَبرو ، به فکرِ خَلقِ اِعجازی

 

#ابوالفضل_شمسی

ابوالفضل_شمسی

‍ "مهرِ تو"

 

در پیِ تو دویده ام ، کوچه به کوچه ، کو به کو 

مهرِ تو را تَنیده ام ، ذره به ذره ، مو به مو

 

بگو کجــا نشسته ای؟تشنه لبی،تو خسته ای

در طلبِ نیازِ تو ، آب کِشَم سبو سبو

 

عمرِ دگر دهی مرا ، تا که نشان دهی سَرا

طالبِ آن نگاهِ تو ، چهره به چهره ، رو به رو

 

مسـت و خرابِ رویِ تو ،خانه خرابِ کویِ تو

من نه منم که آن تویی ، تا برسم به های و هو

 

 

دل به نسیم بسته ای ، طُرّهء زلف شکسته ای

عطرِ خَمِ زلفِ تو را ،کشیده ام همیشه بو

 

جانِ مرا نگر صَنَم ، بی تو نمانده بر تنم

تن که مگو بلای جان ، جان بِرَهَد از این گلو

 

عمرِ دوباره شایدَم ، سر بدهم که بایَدَم

باید و بودِ من تویی ، گرچه بَدَم تو بد مگو

 

دست نَـکِشَم ز موی تو ، پا نَبُـرَم ز کوی تو

من نکنم اِبای جان ، چون بکُشَد مرا عدو

 

تا که شهنشهم تویی ، دولت و شوکتم تویی

هم سَر و سِرِّ من تویی ، وگرنه کلّه ام کدو

 

پیشِ تو من نشسته ام جز تو دلی نبسته ام

دل به دلت چو بسته ام ، دگر مرو ز پیشِ او

 

من که حریف بوده ام ، نوشِ لبت ربوده ام

که شمسِ تشنه تر منم ،این لبِ تشنه ام بجو

 

ابوالفضل_شمسی

ابوالفضل_شمسی

"بانو"

 

▫️▫️▫️▫️

 

قبول کن بانو

 

       ما تا خوابِ کبوتر و رویا خواهیم رفت...

 

و در کوچه های خیال ، خوش از خاطره ای ، خواهیم بود

        که عطرِ ترانه و سبزی ست

 

▪️▪️▪️

 

فقط در هَشتیِ خانهء مهر که رسیدی

 

     چند قاصدک ترا منتظرند

از قولِ من به آنها بگو...

        بانوی من 

                     ترنمِ باران است

ترانه و تبسم است

▪️▪️▪️

 

فقط مراقبِ محبوبه های شب باش

که اگر قِشقِرقی به پا کردند دعوتشان کنی 

     به مهمانیِ ماهیانِ حوضِ نقره و مهتاب

تا آرام گیرند از آرامشت

▪️▪️▪️

 

من کنارِ همان تیرکِ کوچهء مهتاب ، به انتظارت میمانم

 

                 فقط بیا و بمان...

 

ابوالفضل_شمسی

ابوالفضل_شمسی

‍ "مهرِ تو"

 

در پیِ تو دویده ام ، کوچه به کوچه ، کو به کو 

مهرِ تو را تَنیده ام ، ذره به ذره ، مو به مو

 

بگو کجــا نشسته ای؟تشنه لبی،تو خسته ای

در طلبِ نیازِ تو ، آب کِشَم سبو سبو

 

عمرِ دگر دهی مرا ، تا که نشان دهی سَرا

طالبِ آن نگاهِ تو ، چهره به چهره ، رو به رو

 

مسـت و خرابِ رویِ تو ،خانه خرابِ کویِ تو

من نه منم که آن تویی ، تا برسم به های و هو

 

دل به نسیم بسته ای ، طُرّهء زلف شکسته ای

عطرِ خَمِ زلفِ تو را ،کشیده ام همیشه بو

 

جانِ مرا نگر صَنَم ، بی تو نمانده بر تنم

تن که مگو بلای جان ، جان بِرَهَد از این گلو

 

عمرِ دوباره شایدَم ، سر بدهم که بایَدَم

باید و بودِ من تویی ، گرچه بَدَم تو بد مگو

 

دست نَـکِشَم ز موی تو ، پا نَبُـرَم ز کوی تو

من نکنم اِبای جان ، چون بکُشَد مرا عدو

 

تا که شهنشهم تویی ، دولت و شوکتم تویی

هم سَر و سِرِّ من تویی ، وگرنه کلّه ام کدو

 

پیشِ تو من نشسته ام جز تو دلی نبسته ام

دل به دلت چو بسته ام ، دگر مرو ز پیشِ او

 

من که حریف بوده ام ، نوشِ لبت ربوده ام

که شمسِ تشنه تر منم ،این لبِ تشنه ام بجو

 

 

شعر ازاستاد👇

 

ابوالفضل_شمس

 

ابوالفضل_شمسی

"مهرِ تو"

 

در پیِ تو دویده ام ، کوچه به کوچه ، کو به کو 

مهرِ تو را تَنیده ام ، ذره به ذره ، مو به مو

 

بگو کجــا نشسته ای؟تشنه لبی،تو خسته ای

در طلبِ نیازِ تو ، آب کِشَم سبو سبو

 

عمرِ دگر دهی مرا ، تا که نشان دهی سَرا

طالبِ آن نگاهِ تو ، چهره به چهره ، رو به رو

 

مسـت و خرابِ رویِ تو ،خانه خرابِ کویِ تو

من نه منم که آن تویی ، تا برسم به های و هو

 

دل به نسیم بسته ای ، طُرّهء زلف شکسته ای

عطرِ خَمِ زلفِ تو را ،کشیده ام همیشه بو

 

جانِ مرا نگر صَنَم ، بی تو نمانده بر تنم

تن که مگو بلای جان ، جان بِرَهَد از این گلو

 

عمرِ دوباره شایدَم ، سر بدهم که بایَدَم

باید و بودِ من تویی ، گرچه بَدَم تو بد مگو

 

دست نَـکِشَم ز موی تو ، پا نَبُـرَم ز کوی تو

من نکنم اِبای جان ، چون بکُشَد مرا عدو

 

تا که شهنشهم تویی ، دولت و شوکتم تویی

هم سَر و سِرِّ من تویی ، وگرنه کلّه ام کدو

 

پیشِ تو من نشسته ام جز تو دلی نبسته ام

دل به دلت چو بسته ام ، دگر مرو ز پیشِ او

 

من که حریف بوده ام ، نوشِ لبت ربوده ام

که شمسِ تشنه تر منم ،این لبِ تشنه ام بجو

 

ابوالفضل_شمسی

ابوالفضل_شمسی

‍ "مستِ تــو"

 

اگـر دیـدی خَـمِ زلـفت فـروشـند 

بدان جانا که مستان مِی ، فروشند

 

اگر دیدی دو چشمت جامِ مِی ، شد

بـدان از بـاده ات هـر دَم خـروشـند

 

بـده کـامـی از آن مِـی ، تـا بـدانـم

رقـیبانــم کــجاهــا در سُـروشـند

 

شـــرابِ ســرخِ شــیرازت بیــاوَر

کـه بـی آن عـاشـقانت ژنـده پوشند

 

از آن شمسِ رُخَت جانم چه روشن

که نـورَت بـر سـراپـایـم بـپوشـند

 

ابوالفضل_شمسی

 

ابوالفضل_شمسی

"رسوا"

 

 

خواب بودی   

 

                  که گیسوانت را بوسیدم

 

▫️▫️▫️

      آنشب 

 

هر تارِ گیسوی تو رسوایم کرد

 

      فردا بر میگردم بوسه هایم را پس بگیرم

 

 

مجموعهء"از خاموشی تا فریاد"

 

ابوالفضل_شمسی

 

ابوالفضل شمسی

‍ « یادش بخیر »

 

یادش بخـیر ، چشمانِ تو غزل غزل ترانه شد

در آن شبِ شـور و شَرَر ، نگاهِ تـو بهانه شد

 

یادش بخیر که مَرهمی به زخمِ کهنه ام زدی

دستِ تـو بـر ،هالهء مو ،حکایتی ز شانه شد

 

یادش بخیر که ماهِ شب ، شاهدِ گیسوی تو بود

تمامِ بوسه های تو ، رویِ لبم جوانه شد

 

یادش بخیر آن رایحه، از زلفِ خود کردی رها

دلدادهء شیدای تو ، مجنونِ این زمانه شد

 

یادش بخیر با صد خروش با یک پیامی چون سروش

در جانِ من نقشی زدی ، بر لب ، غزل، مستانه شد

 

یادش بخیر شاخه، گُلی، از آن چمن کردی جدا

دادی بدستم برگِ آن؛ دستانِ من گُلخانه شـد

 

یادش بخیر شیرین لبت، با آن شَرَرهای تَنَت

در گوشِ من نجوا کنان هر واژه ای دُردانه شد

 

یادش بخیر با جرعه ای نیشِ مرا نوشی شدی

از مستیِ نوشِ لبت ، این پیکرم خُمخانه شد

 

یادش بخیر گفتی به شمس تا واپسین دَم یارِتَم

غافل که تا صبحِ سَحَر ، هر واژه ای افسانه شد

 

ابوالفضل_شمسی

 

ابوالفضل شمسی

‍ « یادش بخیر »

 

یادش بخـیر ، چشمانِ تو غزل غزل ترانه شد

در آن شبِ شـور و شَرَر ، نگاهِ تـو بهانه شد

 

یادش بخیر که مَرهمی به زخمِ کهنه ام زدی

دستِ تـو بـر ،هالهء مو ،حکایتی ز شانه شد

 

یادش بخیر که ماهِ شب ، شاهدِ گیسوی تو بود

تمامِ بوسه های تو ، رویِ لبم جوانه شد

 

یادش بخیر آن رایحه، از زلفِ خود کردی رها

دلدادهء شیدای تو ، مجنونِ این زمانه شد

 

یادش بخیر با صد خروش با یک پیامی چون سروش

در جانِ من نقشی زدی ، بر لب ، غزل، مستانه شد

 

یادش بخیر شاخه، گُلی، از آن چمن کردی جدا

دادی بدستم برگِ آن؛ دستانِ من گُلخانه شـد

 

یادش بخیر شیرین لبت، با آن شَرَرهای تَنَت

در گوشِ من نجوا کنان هر واژه ای دُردانه شد

 

یادش بخیر با جرعه ای نیشِ مرا نوشی شدی

از مستیِ نوشِ لبت ، این پیکرم خُمخانه شد

 

یادش بخیر گفتی به شمس تا واپسین دَم یارِتَم

غافل که تا صبحِ سَحَر ، هر واژه ای افسانه شد

 

ابوالفضل_شمسی

 

ابوالفضل_شمسی

 

 

" شمسِ من "

 

زلفِ سَمَن سایِ تو ، سازِ خوش ِ نایِ تو

وِلوِله زد در چمن ، زنگِ قدمهای تو

 

در گذر از برگ و باد ، شور و نشاطی به پا

زان لبِ پُر رمز و راز ، رویِ فریبای تو

 

بَلخُ و سمرقند و رِی ، گشته به آشوب طِی

زان غزلِ چَشمِ تو ، شورِ خوشآوایِ تو

 

سـعدیِ شیراز کو؟ نغمهء شهناز کو ؟

تا که بسازد غزل ، از نُتِ والای تـو

 

هم خطِ اَبرویِ تو ، کُنـجِ لبت خالِ تو

برده ز سر هـوش را ، زلفِ شبآسای تو

 

گر نَفَسی میکِشم ، در قفسی میکِـشَم

آ و قدم رنجه کن ، چَشمِ من و پایِ تو

 

خِرمنِ گیسوی تو ، رایحهء موی تـو

دل که شد آخر ز دست ، زان رُخِ سـیمای تو

 

گرچه تو یادت نـبود ، زیرِ سپهرِ کبـود

خواهشِ چَشمانِ من ، کرده تمنای تو

 

رحم و مُروّت نِما ، گوشـهء چَشمی عطا

زنده شود این دل از ، گرمیِ ها های تو

 

کِی شود اَر سر زند شمسِ رُخَت در سپهـر؟

فَـرُّ و فروغـی شود ، زان رُخِ زیبای تو

 

 ابوالفضل_شمسی