حبیب_عنبری

به سلا می تا زه بیند یش

که در ابتدای ریشه ای پیله می شو د

تا آوا زهای مرده گان را بجنبا ند

ومن در در یچه ای حل بشو م

بی شکیبیم را سرک بکشم

در رویایت بنشینم

با جنونی جوانه زد ه

تورا لا لایی بشو م

و در شو مینه ا ت بیا رامم

میدانی !

این تب نوبه نسخه ها را که نه

تنها کار دستهای خو د ت است

 

https://telegram.me/be_ayene_am_khoosh_amadi

حبیب عنبری (ئاوینه)

حبیب_عنبری

کوردی باگویش صحنه ای

 

داڵکم له ک وخاڵووه یلم لورن

عه مووه یلم ڤه بووکان هاتنه

تامیمییه یلم که هانه که رکوک 

چوخاو ڕانکێ ئه ڕام بارن 

ڤه خاڵه زایلم، ڤه بۆجنورد

دوتاڕ ئه ڕام بژه نن

 

 

حبیب_عنبری

حس نمی کند کسی راز ماندگاریت

دم نمی زند کس از تازگی ، بهاریت

باز کن دمی لبی ای نشان سرخ عشق تا به جانمان رسد شکوه ی قناریت

از زلال چشم تو روزها و سال ها خوانده ام همیشگی شعر بی قراریت

ای ز جنس ترد و نور ، ای برنگ سبز شعر خط بزن پرنده وار آسمان زاریت

صبر سبز و تازه ام گل نمی کنی چرا؟ تا بروید سنگ هم ز آبهای جاریت

تیغ اگر ز دست توست بی سپر نشسته ام

باز هم بزن بزن زخم سرخ کاریت

 

حبیب_عنبری

تلخی خاص خودش دارد نگاه روشنت

بسکه شیرین لهجه ای بااین عزیزم گفتنت

تاکه ابروی تورادیدماه وهرماه چندشب

میشود خم تا که بنشیند به روی دامنت

کی تورا باقیدقرعه من به دست آورده ام

تاسپارم دستهایت را به دست دشمنت؟

چای تلخ زیرک ونوشابه های ایل کرد

نوش جانت باد باران باتعارف کردنت

ازدلم باید بپرسی چون شلال بیدها

سرفرودآورده تابوسد دوچشم روشنت

چونکه دخترخوانده ی خورشیدباشی بعداین

بی توقع نیستم ازحالت تابیدنت

این عبور واژه های دوستت دارم ببین

خون هرآیینه می ترسم بیفتد گردنت

باتوای گلدختر دشت پریهای ذهاب

بازچینم غنچه ای ازتردی آویشنت؟

آخرین بغض من این شعرنمیباشد چون

چون به یا دم مینشیند لحظه های رفتنت

 

 

 

حبیب عنبری (ئاوینه)

حبیب_عنبری

زنی که دوستت داشته باشد

آبستن میشوی ازبهار وباران وبنفشه

دنیا را برایش میخواهی

آنگاه بهشت را 

درخودت حس میکنی

وتو او میشوی

پرمیشوی از چشمه 

وخودت رامی یابی

وزن تورا میسازد 

باواژهایی ازجنس چشمک ولبخند

حالا

سرشارم از اندیشه هایی سبز

 میرویم

برزمینی که دیروز لوت بود

چونکه زنی مرا دوست دارد

 

 

پسرعمو .!

روی این برگ که نمیشود جا خوش کرد

چه کسی کامپیوتر زیر بغلت گذاشته؟

واین گردو قایق نمیشود

اما ما میدانیم

درختها را برای تبر شدن آب مید هند

 

 

 

حبیب عنبری (ئاوینه)

حبیب_عنبری

او کورد نبود 

وکوردی را نمیدانست

گفتند

 شعر های شیر کو را ترجمه کرده

درست مثل کوکویی 

که تخمهایش را میگذار لانه ی عقاب

واینکه کلاغ باشی 

ادای کبک رادر بیاوری

حتا دیوانه میخندد

حالا میگوید 

من مادر زاد عربم

همسایه ام با نزارقبانی

واین یعنی دروغی که تا بامداد دوام نمی آورد

 

 

حبیب عنبری (ئاوینه)

حبیب_عنبری

به دنبالت می آیم

برمیگردی

با تمام نمکت

میگویی مرد که دیوانه میشود

تو دل برو تر است

خانم ، حالا که به اینجا رسیده ایم !

میشود سلامم را به لبهایت برسانی

 

 

حبیب عنبری (ئاوینه)

حبیب_عنبری

به پنجر ها سپر دم که روز راورق نزنند

در شهری که پر از تلخی است

و چاله های کا ل چا ه میشو ند

میگو یم جای فر دا را خالی بگذا ر

اگر این مالر و باران بگیرد

وسنگها کرخت شوند

حتمن سواری زایا میخو اهد 

و آنهم از باختر بر خیزد و پلک بگشاید

 

 

 

 

حبیب عنبری (ئاوینه)

حبیب_عنبری

شعرآغوش تو زیباتر زماه

من زمینی ،ماندنی لبریز آه

وای ازین فریادهای با کره

وای ازین تکثیرهای اشتباه

مردمی در زلف شپ آویخته

کودکانی خسته وبی سرپناه

باز برگشتی که روز م رازنو

پرکنی از بارش وابر گناه

مثل اینکه چاره ای دیگر نبود

تاکنم تکرار خود را اشتباه

چهره ای از دوستی پیش آوری

ای غلط انداز اما دلبخواه

هی بمانی دردورنگیهای خود

ما مسافرهای نورو پابه راه

دربلندیهای بوران گیر تو

زیر چتر دیگر ی دارم پناه

ازکه پنهان میکنید این درد را

ساکنان خسته ی اقلیم چاه

    ازکلاغ آبادتان باید گذشت

ای شما آلوده ی دروهم و گناه

 

https://telegram.me/be_ayene_am_khoosh_amadi 

 

حبیب عنبری (ئاوینه)

حبیب_عنبری

با نو ی کو ر د م !

تنها ییت بر چشمم

غر بتت چقد ر گس است

کفشها ی ر وشنت

در ا متد اد کد ا م ر و یا میکشی

به عصر سنگها بر گشته ا م

وشما هم که تب بت و ا ره داری

۲۷۱۶ سال پیش از آتش گر فتمت

نذ ر نمکها ی مهربا نیت

همه ی *سیر و ان منی

خو د م عر وست میشو م

و مهریه ا م را به حسا ب ماهیها بگذار

که قحطی آب وآیینه رسید ه است

اند و هت مبا د

با کر ه تر ین شعر هابرایت می سرایم

 

*سیروان..رودخانه ای مقدس درسرزمین کوردستان

 

حبیب_عنبری

له کی

 

بـڵا گـر تـینـه یـی ساـتـێ بـکا مـا

سه ره تـا تـیته ئه ڕا یێ گـو ڵه جـا

ڤـه بـانـێ بۊل کـووان ڤه تینه چڵمن

مه گیردن جۊی کوله واردێ ڤه جـا را

ئه ڕایـێ قـنـجکـێ تـلیاق و شـیـشـه

 گـه ڕو رۊوت بیـنه،ئیـدزی،تۆ ته نـیا

جۊی مرخێ باڵه شـووڕه دار که تـینه

ڤه بێ ڕامکی مه کین تۆ چه ن گله خـا

کۆڵه مووشن که سه رکردینه سه رله ش

کـوره ئـه ی باری نه نـگ وِ ژِت بشـارا

ڕه فیقێ ڕووژی چووڵت هه رگه ماڵێ

که ئا خِر مـه مـریـن ڤـه نـا م که لـا وا

کووره به سـته . بچـو و وِژِت بـتا سـن

خودا مه رگ بـێ بـنت ئه ی گه نێ دونیا

 

 

حبیب_عنبری

شعێرێ له کی

 

ڤه شۊین ئه ڵ ڕ د ێ پائی نه مه ن دی

ده واری یا ئوجاخ ئه ژجائی نه مه ن دی

به ره مه شکێ ومه شکووڵه ک چیه رڤیر

ئه چه رداخێ ئه ی سه هرایێ نه مه ن دی

سه کوو،ڤه دۊری یه ک نیشتن ڤه کوو چی؟

کوولوون ئه ژ پشـتێ ده ریا ئێ نه مه ن دی

یه ی سه ر ڤه ن لار نمۊونی که س ڤه چه م دی

یه سه رداری و چوو خا ئـێ نه مه ن دی

که ڵـه شـیرمـرد.ماشینی هه ته ژ مـاڵ

کونـا ڵا نێ پڕئـه ر خائـێ نه مـه ن دی

بـگیردن مـاڵه پـه ڕ کـۊ یچه ڤـە کۊیچه

کـوره ، کـوانگ و سیێ پائی نه مه ن د ی

بـریـک و جـاز ولـوتی بـه رقیـیه ل بـۊ و ن

دووزه لـه یــا کـه سو ڕ نا ئێ نه مه ن دی

مـوو شـم دی هـۊ چ نووشم کۆل که سم که

بـلا ون دی ڤــه هـۊچ جـا ئی نه مه ن دی

 

حبیب_عنبری

شعێرێ کوردی

 

یه ی مشت په له وه رێ زه رد باڵ دایه سه و ڤه گیانم

هووره چرن ن نه وه وه خت وه ی باخی ئاسمانم

تـۊوشکێ که مه و وه خـڕداساتێ وه ئی شه واره

هێز ده ی باری وه بانـی شانێ شه که ت سو قانم

یه چۊو بیـه وه ئێـره هاتیده سه و سه واره

سه وزم کردی خوه ش هاتی پانه یـه ده بان چه وانم

هه ڵسه وه ئی چروو وه تا خانه باخ وه پا که یم

لێز و گریم له یه و بعد ڕووشن بوود ن شه وانم

تینی ته رین مه لۊوچک وه ی ساڵێ پۊوشێ وشکم

شاڵێ ڕه شی وه ملما تایچه ی خه می وه شانم

وه ی گه رمه شینه پاییز به وتا ده سیلێ سه ۊزت

خۆزگه وه خوه م بگردام ده سِت وه ناو ده سانم

شه که ت ترین به ڕۊویم وه یده یشته چوول و بی ئاو

تاڵه ته مامێ وه ڵگم ،وشکه و بۊویه زووانم

ڕێواره که ی هه جیرم.ته ک دامه سه وبناری

ته نیا ده نگێ هه ڵا ڵم،رووڵه ی دڵم له وانم

بێ به ش وه ئاو و ئاگر ،ئوجاخێ ماڵێ شاعێر

هه ر چاوه ڕی چه وه یله ێ یی شووخی که نه زانم

 

 

حبیب_عنبری

شعێری له کی

ئه سکه 

شوماره ێ پشتم هه فت بی

ئێسه چە ن ساڵه بیه سه یازه

ڕاسی؟! ئه ژ هه فت تا یازه چه گله یازه هه س؟

که ئه ژ ڕوێ چه مه ل سه ۊز بینه

ڤه که سێ مووشێ

که سێ که مای و نمای وژتین

 

 

شعێرێ له کی

 

ئه ێ ئاسمانه ڵ ره دا بیمه

تاڤه تۆ نا ڕه سیمه

ئه که ڕه له بِگِر تا بڕ ه سینه داوه ڵه لی سه ۊز

ئانه جوۆاوت مه ن

که باس 

ئیمه یی روژی 

مه کۊ منه ڕی

 

 

 

شعێرێ له کی

 

ئه ڕ ا نێم فه رخی نمه کێ کا ژه ن منێ زایه

مه نیشمه لاڕه کێ هه ژه نێ 

زههم ساڕێژه مو

تریژ بنه روومه مه پرسێ

مه زانی ئه ژ باوه شێ شیرم هواردیه

ئیسه داڵی ته فره تۊ نه م

هه رکام بلاوێنی تۊ ڵم بینه

کە دۊ یه نه 

ئه ی سه رێ که نی بینه سه داوڵ

ڤە وژم دیم که مه خه نیان

مه زانن ڕووژێ وه که نی باڵه مه گرێ

داره لێ فره تر و به رزترێ سه ۊزه مه که ن

ماو کولێ ئا و ا دی

ڤه ژێر سارکیان شانامه بخوه نن

 

 

 

شعێری له کی

 

یێ گه رمه شینێ ئی نومه باوه ڕه لم مه نیه

که شوانه لِ عاشق 

ڤه سه ریاڵه ل زاگروس مه خوه ننیان

که کوره مه مووشی

یانه هوو ره ن

وتم : ! موورن یا هووره ؟

باوه م وتی : ڕووڵه ،هه رچی حه س

هاورِ دِڵِ قومی ماده

مێتی له ک بوو یان کورد یان کرمانج و یان.......

 

شعێری له کی

 

موسمه سه رێ رێت

ئیسته مه مه چوارڕێه ڵی که مه ره سنه وِ ژِ ت

چه مه ڕی وه هارم 

که پائیز بای و وِژِم هێزا ده م

ئیسه ئی ڕ وژه له چه نێ چرکنن

ڤه منیش سه بوور ته ر ین عاشه قێ 

ئی زه مینه لی مه عاسه ره

 

 

 

شعێر ێ له کی

 

کل ئه ر دوما مه که م

هۊچ په له ڕی سه ۊ ز نمو

که؛سێ هه نام نمه کێ

ئه ژ ڤه ره نسکه لم ،دام 

ستره ێ مه بافم و

شاڵێ سیمه ره مه ۊسم پشتم

ڤه چه مه لێ که ئه ژ خودا گرتمه

پڕ ئه ژ پرسکه لێ 

که ئه ژ ته نۊرێ

 ننه نه قێیه مخێره هاوردمه

هه ر جۊر هاڵووه لم

وه داڵێان سه نه نه

 

 

 

شعێر له کی

 

مه ێ چه بوو ؟

کوڕه مه مه قاسِممو

دامیش دڵشاده

باوه م کورد ه ودامیش له که

ئیمه بیمنه عه ڕه ب

ڤه کو وا هه تیمنه ؟

نوم ئی سه رزه مینه چیه ؟

چه نێ خو و بی که

ڤه زووان دام قسه مه مه کرد 

 

شعیری له کی

 

مانگ کولوماو دێری و

منیش تونه مایژه مه نومێ چه مه ڵم

چە ن ساڵێکه ، یادم گرتێه

که ئاسمان بووم

نامت نووسانمه سه ڕوو ی داره لێ به ڕز

ئێسه تۊله زه رینه ی 

هه تیه سه سه ر زانی یه لم

 

شعێرێ له کی

 

ڕاسی ! نەوێتین ؟

واران که هه ت

بوتاسه ۊ زا مه کێ

جا پات ێه رنومێ

چه رمیێ مۊیه لما مه جوورم

تە نیا چە ن ساڵ تڕ ا عاشقم مه مینین؟

 

له کی

 

ئه و ژِ ت بووش !

ڕاسی ! حاڵێ چه مه ل ودڵت چه ڕه نگیه ؟

تو ، نه منیش

مه چمه شۆنی ته نیا ئیما

بوور یه دوما

ئه ڕا فه رسه خێ که ئه ژ منا مه نیه

ئی لارکم بنیش

میتم بووشم دوسِ دێرم

چه بکه م گوشه لێ تیژ ڤه ئێه له فره ن

هومه بوشن ! ڤیره لێ تویچیاما 

بایژمه نومێ کومین ده ریا که ئاگر نه کرێ؟!

 

 

 

 

شعێرێ له کی

 

پشتێ کامین ئایفوون وِژِ م بچڕم؟!

یا ڤه شۊنێ کامین په له ڤه رێ تیرڤاردێ بچم ؟

تاڤا ویره لم بڕه سێێ ئه ر نماهه نگێ پڕئه ژ ئا زادی

ڤه تونی باینه پیریما

تا دوات بکه م ڤه گه تێ ئامین دودێ

ئه سکه 

تونیش ڤه گه رتی به شێ نه زری باینه پشتێ ده رڤه چ

ئه موخه

که مه ربه نێ و کڵاوێ

هه رجوور تنیاێیم

که ڵنگا مۊمو وِژِم پیا مه که م

 

 

 

شعێرێ کوردی

 

مِ تا کێ وه ی بکه م ڤه ده سی دیوار

ڤه ده سێ دڵ ڕهقی،ناکه سی دیوار

 چوێ و ا کرد م ده می ها و ا ر بکیشم

بڕین ده نگی خوه ریش ڤه په سی دیوار

فر ه چیم، کۊ شێ ئاسن کرده مه و پا

بقرتن ئه ی خودا په یڤه سێ دیوار

په ڕ م ڤا کر د م و تا ئا سمان چیم

ڕه سیم ودیم هه سم بونبه سێ دیوار

و ها رها تو ڤتم دی بیمنه سه ۊ زه

که تم ڤه نام خه ڕ گێ خه سێ دیوار

یی لافاوێ دێری ئه تی وه یه ک ئه ێ

شه راوو به زم وعیش و مه سی دیوار

دوو واره حوشک ۆرشیا به ڵگ داریل

ڤه ده سی تورگ تێژێ شه سی دیوار

خودا خاپوور بکه ی به رزی ودرێژیت

نمێنی هۊچ که سێ ڤه که سی دیوار

هه میش ده رده جاڕو تۊشی شه ڕبان

که سه یلێ که هه سن پا به سێ دیوار

 

 

 

شعێری کوردی

 

ڤه لا ێ تۆ پڕ ڤه دار ڤه به ڵگ وبارم

ڤه بێ تۆ د ۊ ر ه و ا ر ا ن و بها ر م

خِرت با م با و بنیش ،جا ی تگر ه جیله

بچی هه ر شه ۊ گلینه ی دیده و ا ر م

مه گه رخوه ت یه ی کلێ چاوێ بخیتن

که و ه ی قیرا نه گیا ن ئا ز ا د ر ا رم

گو ڵم !پا سا نه که و و نه یڵه بمر م

ڤه ر ه نسکم ڤه ئی با خه بو و ا ر م

تۆ ڤه خێزانێ وا را ن و به نه ۊ شه ی

مِ تا و سا نم ، مِ ئه و سوو زیا چنا ر م

ته ما شا ی ئاخه ڵێ مانگ کردم وحه ق

دێری چاوم ڤه کا سه گه ر د ه را ر ی

نه یه ی ساڵ ودووساڵ،په نجاه وچە ن ساڵ

ڤه د ه رد ێ چاو ێ تۆ چاوم دو چا ر م

ڤه ده سێ خۆم ڤه ده سێ به ختێ شێویام

مِ ته رمم ها ڤه نا مێ کو و ڵه وا ر م

ئه ترسم ده س ڤە سه رم که ی،نە زانم

سه ر ه کۊ چیلێ بو نبه سه د ه را رم

نه خوه ن زیره ک،نه خوه ن عوسمان و ماملێ!

ر ه سییه ئا سمان هه ر د ه م هه وارم

 

 

شعێر ێ کوردی

 

ئه و چه وه یله سه ردو سیر،حاڵێ من وتۆ گردنه

تێژیی تێغیه یلیان باڵێ من و تۆ گردنه

نیشته جابین وچنگر دانه سه سه رێ سینه مان

شه مشه م کووریله بۊن ماڵێ من وتۆ گردنه

جایێ شین کردن نیه یا که قه ڵه په نج به ساین

نیشته مان خاپۊره وپاڵێ من و تۆ گردنه

شه که تی منیه وه ڕیشه ی زاگرۆ س وئه ڵبووزی به رز

پاوه ن وزه زنجیره مل زاڵێ من و تۆ گردن

ڤه ی خیاوانه یلی چوۆڵه بی په لاماری فره س

زوق وزۊخاوه یلێ تێژ،شاڵێ من و تو گردنه

مشتێ کولی وقه ره چی وه ی زه مینه ێ بێده نگه

شه پ شه پی ڕه گه یله مان،فاڵێ من و تۆگردنه

کۊن ژانێ پۊینه دایه نیشته یه سه رسه ر ده نگم

باو بکه یم کارێ که سم ماڵێ من وتۆ گردنه

هه ر په له په لمان وه سه رئی که لاوایلێ که چوڵ

هه مزوان شه کە ت نه نیش،لاڵێ من وتۆ گردنه

کۊ وکه ینی وجه نگه ڵ، حوشک وئاگر چی ڤه لێ

هه رچی تاشه به رزه ڕمیا داڵێ من وتۆ گردنه

پاشنه مان گووڕاو ده راورد،پشته مان پۊنه به سا

بێ ڤچان هه رلووکه لووک، ێاڵێ من وتۆ گردنه

خاوه نێ یه ی باخ وبووسان، ئاۆه زائی داشتیم

ئاوێ سێف وبایه مێ کاڵێ من وتۆ گردنه

 

 

 

شعێرێ کوردی

 

که فتیه ڤه شا خێ د ا ر ی که نه و ی

چه ن گوڵاوی ڤه به هار ی که نه وی

قۆخه پسکی . چرپه چرپه ی پایێ مانگ

چڵپه ێ ما چ و کنا ر ی که نه و ی

هه رکه موو ته ر بی که ڤه یر ه تاسیا

نه سه پا یه بی یو د ا ر ی که نه و ی

به شێ ئی خودکاروده فته ربێ ده نگی

قیژ ه قیژ ی یا هه و ا ر ی که نه و ی

گشتی په رچینه یڵێ دیشته دامه چه نگ

ده نگێ سۊوزیا ی قە نا ر ێ که نه و ی

مە ز زه یه یی به چکه ئۊ ریله نه زوو ک

و یر ه ما ن چی تا ئه نا رێ که نه و ی

بێخی ئی کۊ یچه یڵی تۊ دار و مه نێ

ده رڤه چێ ڕوو ی ڤه نساری که نه وی

بێڤه با خه یل بی کراس و بێ له چه ک

نیمه ڕ و سا ر کی . چنا ر ی که نه و ی

چا و بڕ یمه ئا سۆ ی چۆ له پۊ نه ز ا ر

چر په ی پا یه سه و ا رێ که نه و ی

پۊ ش ئی جو غر ا فیا ی بی نمه

با د بر د ڤه نا مێ جا ڕ ی که نه وی

لو و چ لو و چێ پیرێ دیوار یلێ نه ز م

با خ و بوو سا ن بی و با رێ که نه وی

د ه ر ڤه چیلێ که خه نین بر د ن ڤه ڤیر

سا ڵ و ما نگێ ئا ز گا ر ی که نه و ی

چه ن پیا ڵه پڕ ڤه شیر ها و ر د مه

ز ه خمی زه رد و نیش ما ری که نه وی

هه رزه مینی شعێرێ خاسێ خوه ێ دێرێ

ڕ ێبو ا ر و کو و ڵه وا ری که نه و ی

تۆ په یا مه ک د ای، هاتم ، ده ر ڤه چیل

گشتیا ن به سیا ین، قه را ڕی که نه وی

هه ر سه ڕه بانی وتاش و به ر زو ڕا خ

پا په تی و رۊ و ڤه خو ا ری که نه وی

مِ ڤە شوونیێ ته رمی خوه م که فتم ڤه ڕی

هه رهه وارکر د م،هه وا ری که نه وی

 

 

 

شعێر ێ کوردی

 

چه ن به هار ه گۆل ڤه گۆلدانم نه نیشت

یه ی قه را وی نامێ بوو سانم نه نیشت

ئا سما ن پڕ بی ڤه ئا سِه ن و سِر فت

یه ی په پو و ئی ڤه سه ر ێ شا نم نه نیشت

چیمه شۊنێ یه ی پر و وشه ی تووزێ سه ۊز

هه ر نه سیمێ ڤه گو ڵه سانم نه نیشت

ئی گو ر ا و ِه یله گلا ر ا و د ا نه پێم

خو ه ر، هە ساره نام ئاسما نم نه نیشت

ئا ی ئا یله یڵی و ڵاته یلێ خه فه ت!

دڵخو ه شی ڤه نامێ با و ا نم نه نیشت

دا ڵکه یلێ پا ڤه ما نگ ، د ت پا په تی

خشت وکۊو ره، لرپه یێ ژا نم نه نیشت

بێڵ و پا بێڵی که شکیا بی به شم

یه ی ڤچانه ی ڤه دڵ و گیا نم نه نیشت

با خه و ا ن و باخ و که ینی کو ۆ ر بین

خاوه نێ مرد،به ر ڤه بووسانم نه نیشت

تا یه و ا ر ه د ا نه پا شیم و شه کە ت

یه ی په له ڤه رڤه سه رێ بانم نه نیشت

هه رچی گه ردیم شه وه کی ڕه سیم ڤه خوه م

بافه یه ئو مێد ڤه خه ر ما نم نه نیشت

تا ڤه کی وی دیشته رۊته خِربه خو ه م

ئا خه ر ی گو ڵ ڤە ده ره تا نم نه نیشت

 

 

 

شعێرێ کوردی

 

بوار ڤه ێ دیشته ڤاران هه رچێ زۊو تر

ڤه ئیمه به ی تۆ سامان هه رچێ زۊو تر

کە تائی شوونێ چووڵێ بی په له ڤه ر

بخە نێ باخ و سه یران هه ر چێ زۊو تر

بە شێ با ڵێ ڤه نا ر ی ئا سما نه

د و واره په ڕڤه با نان هه ر چێ زۊو تر

ز ه مینیه یلت که د ه م و ا کر د نه ،تا

بگوشکێ گۆڵ ڤه گۆڵدان هه رچێ زۊوتر

بکه هه ڵپه ڕ که تا شا و ا ز بکیشم

بچێ ڤه ی ڕیله قیران هه ر چێ زۊو تر

که سێ چشتێ مه گه رڤتیه که توریای؟

توباوته ک بێ ڤه لامان هه رچێ زۊوتر

چه نێ ڤی ئا سما نە چه ۊ به کا ڵیم؟

په ژاره یم وپه ریشان، هه ر چێ زۊوتر

گلا را و کرد شۊ ده ر، یوو نجه ڕ ز یا

گه نمیش ناته خه رمان هه رچێ زۊوتر

نه ها تی و نو خه پا شیم و سۊ نه

کولە یش هات بی ڤه تۊشمان هه رچێ

زۊوتر

نه چێم ژێر چه ترێ که س ێه وگیسه شووڕت

بخه سه رشان وسه رمان هه رچێ زۊو تر

خو ڕ ه خو ڕ ئا و نا و خو لا یه لا یه س

بڕه سی شه ۊ ڤه گشمان هه رچێ زۊو

تر

گوڵێ مێخه ک ڤه مێخه ک بی گرفتار

که مه ریه م چی ڤه تاڵان هه ر چێ زۊ وتر

بژ ن سا ز ت که تا چو پی بکیشیم

که بیمنه بێ ده ڕ ە تان هه رچێ زۊو تر

ڤە د ه ر یا ته ڕ بکه یا ڵت بهیلن

که سه ۊزبووگیان ڤه ڤاران هه رچێ 

 

شعێرێ کوردی

 

په له وه ر یێ کولی تا ها تنه شه وه د ه نگ

داریلمان بمردن ، سه ر شاخه به ستن و سه نگ

تا بافه بافه ها تن گو ڵه یڵێ قا غه زی ڤه

بانێ ئۆ پێن و تاقچه،ڤه نامێ پارچێ بێ رە نگ

ڤه ی ئا وایه دو کانێ ،هه ناسه نافر وو شێ

تامارزرووێ توزێ شووخی وخنجه که و شه نگ

هه زاروچوارسه دو چه ن ساڵه پا وه ن شناسیم

هه رکه فتنه ڤه شونمان ئی کولییه لێ ئه لده نگ

تا ئی تن نێلێ تاریک هه رشیفتمان ئه ڤه زبوو

تا ڕووژێ مردن هه رباس،قوڵنگ و دە نگ وهه ر ده نگ

ئی زە خمێ ته ڵخێ سینه. ده س ڤە یه خه وتاکی

بایه که بشکنیمه ن ڤه هه رجوورێ وهه ر ڕه نگ

 

 

 

شعێرێ کوردی

ڤتن باڵ و په ڕت قه و شا خه مه نیه

هه ناسه ت ڤه بنێ ئه و ڕاخه مه نیه

ڤه سه رشانێ تو خوه روخۊن و چیمه ن

هه ورت گه ردی ئه و بید اخه مه نیه

تۆ ناتی و ده نگت هه ر ها ڤه گوشم

مِ گوم بیمه!له شه ت واو باخە مه نیه

کو ڕ ی ئا گر ! هه میشه د ڵنیا بو

هه ڵاو ێ تیژ ێ نا م ئو جاخه مه نیه 

هه ناسه ی خوه رڕه سی ڤه سه رکڵاوان

بر یقه ی و یرت جۊ چه خما خه منیه

 

هه زارو سێسه د وقه رنیله ته ڵخێ

ڤه گووشه ی جه ڕگه که ت هه رئاخه مه نیه

په ڕت و ا که سه قا مێ نیشت ما نم

ئه گه باڵ وپه ڕت و ا و شاخه مه نیه!

 

 

شعێرێ کوری

 

باڵێ چە و هێز ده ن، شه ر او م بردنه

هه م ڤه د یشت گیان قه ر ا و م بر دنه

هه رشه وێ چه ن بارئه مرم، مه ردمیل

کر د نه با و ه ر که خا و م بر د نه

ز ند گی کر د نێ مِ بی ڤه د و و به ش

یه ک ، چنین و ،دوو، گو ڵا و م بر د نه

مه نمه ته نیا،هووڵێ شه وها ڤه د ڵم

بیستۊ و ن ها و ا ر،په ڕ ا و م بر د نه

خو ە ر ڤه بانی شانێ په رچین لانه کرد

گشت ئه زا نن ،کو ڵ کو ڵا وم بر د نه

د ی هه رنگ ڤه ئی هه سار یل نه مه ن

تا خو د ا بو و یه که و ا و م بر د نه

ڤه قه شنگ بینی تو چشتێ که م که نا و

د ه س بنه د ه سته م که تا و م برد نه

 

 

 

شعێر ێ کوردی

 

تو و ا م بگرم د ه مێ ئارا م و نا یڵن

د ه سێکم تو د ه سێکم جا م ونا ێلن

ڤه گه رد ێ یه خ وئا گرهه رڤه جه نگم

ده مێ ڕوچیام ده مێ سو و زیام ونایلن

تو ۆاستم ده م بنم سه ر که ینیه ت،ئا خ

که بگر م ڤه لچه یلت کا م و نا یلن

فتم خوه م بووم ڤه ته نیا ده رڤه چێ و ا

ڤه هه ر جا ئێ بچێم و بام و نا یلن

دوواره باو ه باوه باوشم چه وه رێم

تو وا م بگرم ڤه چا وت وام و نا یلن

بخە ن ڤه بانێ ته رمم تا که هه ڵسم

ره سن گیان ڤه سه رو هه م پام ونایلن

که ئی ڕێخه یله هانه نامێ که ۊ شم

تووام هێز ده م دو واره گام و نایلن

مِ نیمه ی پڕ ی ئی لیو ا نه د یمه

توو استم ئا و بخۆ م ،هه ڵسام ونایلن

دووڕووژێ دامه شێتی خوه م ڤه ده سیان

که مِ با م ، یا تو بایه لا م و نا یلن

دڵێ مِ ه هر دڵێ چل ساڵ پێشه

مِ نا توام ئی دڵه نا تو ا م و نایلن

ڤه نه یشابو و ر تۆ فیر و و زه و یا

شه راو ێ حه زره تی خه یام ونایلن

ڤه ێیفر یقای چل گسێ تۆ سه وگە ند

که بمر م جو و ر که سێ گومنام ونایلن

مِ که ڤه شوونێی یه ی مشتێ خوه ره تاو

ڤه ژێر سارکیێ خه م سووزیام ونایلن

نه من دیوا ر؛ێ چین ئه تو ام نه ده جله

که نیلی چا و ی تۆ ئه تو ا م و نا یلن

مِ چه ن سۆ هراو ڤه نامێ سینه دێرم

فر ە ڕ میام ،فر ه هه ڵسام و نا یلن

ئه چم ڤه ی شه هرویادت که م فه رامو وش

که ز ە خمم تا زه بی ، کولیا م و نا یلن

ده رو دیو ا رو په رچین بینه هه مد ەس

ڤه ڕ و و ژ ێ د ڵ ڤه تۆ بسیام و نا یلن

ڤتم ته ک به یمه د یو ا ر ێ که نه یرم

ته نینه جا مه ته نکه یل د ا م و نا یلن

سوواری ده نگی خووه بیم ڤه ی دیا ره

ڤتن بووسه و منیش هوو سیام و نا یلن

 

 

شعێرێ کوردی

 

تۆ هاتی و شه مامه به ش ئه که ن ڤه نامێ کۊچه تا

هه ساره چۊ بقرتنئ ئه ڕا ت ڤه بانێ

هه ر چیا

مانگیش له لوو به سایه تا چۊ خه فنی ڤه نا زه ڤه

گۆڵ به ۊله تازه هاتیه ، باوش ئه راێ تۆ کرده وا

ئه ۊر هات وبوخچه کردڤڵا تاجزێ خوه ر نه یه ی ڤه لێت

خو ه ریش که چاوه ڕێ تونه ڤه ئاسۆیی به رزه قڵا

ئاگه ر بلێزه ی داسه ده س ڤه یه ی شنه بادی وهار

تا ڤه هه ڵاو گه رمی خوه ت، دامه نی دیشت بکیته وا

باد نیشت وشانه گرده ده س، قژه یلی کرژت خسته دیشت

غۆنچه که دامانێ دڕی، ده ریا شه پۆل ئه ڕای تۆ دا

ڤه نامێ سینه م لر په لرپ، گو ڕاو ژانی نیشتیه

هه رئه تکی ێاوه ی سه رد،مه رگێ خوه م ئه توام ڤه خودا

 

 

شعێرێ له کی

 

تنیاتون و تون و تودی هۊوچ که سی نمه یتم

تا تومه نینه نازار هه م نه فه سی نمه یتم

مِ لیڤه نه ۊ ومه سه ر تا، به مه کۊو و بیاوان

مِ ئاشقم مه زانی ؟ دی قه فه سی نمه یتم

وه ختی که لێڵه گرتێ بوورێ که سی نمه ۊ ینێت

وِ ژِ م مامه نوا تا هه رعه سه سێ نمه یتم

ڤتن که تۆ لـفـانـین ده ر یا لفێ تـرِکته

تا تۆ هه سین گلارێ چوو ئه ی ده سێ نمه یتم

ئه سکه هه وار م هه وارم ،بی شه ۊ شوونێ گیسِت

گستم، نه گرِتین، ئسکه فه ر یای ره سێ نمه یتم

چه مو و ؟ لهۊ ێ بکه م ته ڕ ساتێ بنشینم ئه ژ لات

تا ئاخرێ خیامه ت مِ دی مه سێ نمه یتم

خود انه که ی بتوروین، یا که بچین و شۊوکه ین 

بێ تۆ کوله مه زانن مـاڵ و په سی نمه یتم

وِ ژِ م مه که یشم ئی دار،نیشانیێ که سی بۊون

ته نیاتون و تون و تو،دی هووچ که سی نمه یتم

 

 

 

شعێرێ کوردی

 

بو لبۆ لی با خـم و ه ها ر م سێ بییه

فه سڵی و اران کێشتز ارم سێ بییه

پۊشـێ لانه م ڤه ده می بادێ زه لا ن

دیـم ڤه چـا و م ،شاخـسارم سێ بییه

خه رمه نی ڤـیر م تۆ تۊ چانـی ئه را؟

بـا فه بـافـه جار ڤه جـار م سـێ بییه

نیشته شانم یه ی خه می قه دێ هه جیر

هـه م هه ناسه م، هه هه وارم سێ بییه

ئا یلێ ته نـیـا مه د ره سێ ئا واره گـیم

با یه م و کیـف و ئـه نـار م سـێ بیـیه

ڤه ی کـۊ یـیله به فره لـۊیله پـڕ تـه مه

د ۊ که ڵێ نا یو نم د ه و ارم سێ بییه

هه م د وواره با وشـم پڕ که ڤه خوه ت 

سـا ڵ و ما نـگێ ئنته زا ر م سێ بـییه

داخێ بی چا و یلێ گه رمت هـا د ڵـم

خو ه م خه زانم وه ڵگ و با رم سێ بییه

ئیسه وه ی ده یشته خه ڕگسانه که سم

جا یێ پا ی هـه رسـه و ار م سێ بییه

کو شته نه م باڵێ چه ویلت هـێز بییه

و ه و بڵێـز یلـه قـه را ر م سێ بـییه

زه خمه زە خـمە و زۊ خاو هـا له شه م

هه نجه ره کـپ بی سـه تـارم سێ بییه

هه رخو د ا یارتۆ بو و ئی گش که سم

بـا و ته مـا شا، ڕ و ژ گـا ر م سێ بییه

 

 

مه سنه وی کوردی

هڵهه ڵه له رزانی چه ۊیڵم خو ه تی

خا وه نی په ر چین گوڵه یلم خو ه تی

جا مێ د ڵم پڕ ڤه شه را و ی د ه مت

گیان ڤه خڕ ی گوشه یی با خێ چه مت

ئــا ینه بێ ئـا هێ تۆ ئــا هێ فر ه س

باوتۆبنیش تاکه نه چـێ شه ۊ ڤه ده س

گیـا ن من و گیـانێ هـه سا ره نه چوو

ئیسه بنیش ، تــا که یــه و اره نه چوو

له ۊ له ۊ ێ ئا شو فته یێ ئـه یو ا نتم

میـخه که ئــه گـریـجه و گـیـر فا نتم

حه سره تێ ئه وبزگه خه نه ت ها دڵم

تا ڤه که ی ڤه ئا گرێ چه ۊ ت کوڵم؟

د ه ر ڤه چێ ر ۊ ڤه دلێ مِ و ا بــکـه

د ه ۊ رو ڤه رت جۊ رێ م! شه یدابکه

د ا خێ مِ جۊ ر داخێ به نوشه فر ه س

باو و نه چو تـا که نه چیمـه ڤـه ده س

 هه رمن و خوه رشێت وپه ریشانتێم

شه ۊ نه می ڤه ر پـا ی به ها ر انتـیم

بـاڵی مو ژه ت په ڕ بیه تـا په ڕ گـر م

گۆڵنمی پـا شـید ڤه سـه رێ ئـا گرم؟

شه ۊکه دریژه جۊسه رێ زوڵفی خوه ت

ده ربـکه سـاتی ڤه سوخانم شـه که ت

حـێفـه ڤه ئا و ای دڵم دۊ ورکـه فی 

یی شه ۊێ ڤه گووشه ئی چۊم خه فی

ئـافره تی ئـاگر ! ئـاگرت هــا له شـم

که فتمه،یی شـه ۊ نه مێ ئه یته به شم

دا یه قـژم شه ۊ چره کێ که س نه زان

که فتمه سه شو و نێ ده نگی بێ ڤچان

ئـای نه چـو ، خو ه م شه که تێ گیسِتِم

سیا و ه شـم ، شـیتی فـه ر ه نگیسـتم

با خێ د ه مت ، دو واره گۆڵ کــردیـه

خوه ریش ئه ڕای دینێ تو کو ڵ گـردیـه

قرتکێ و ا و نه رمه خه نه ت به ڤه پێم

تـا سه یێ مِ بشکن و د ه س با ره لێم

گووش نه کردی کـه چه ئه توامه پـێت

ر ۊو ڤه دووما نه کردی وهه رئه چێت

با و ه شی تۆ پڕ ڤه ئه نا ر ێ جـه مــه

ئووشن که ئوجاخێ ،ده ست مه ڵهه مه

تا جلـێ مـه جنو ۆنی شه ۊ هـا ڤه ر م

قرم هوڕ ێ چینێ تۆ هه ر هـا سـه رم

تۊوله زه ڕینه پیێل ئه ڕا ت بـه سـتـیه

مانگیش که هه م ئاخڵێه ڕات به ستیه

دی تۆ چه ئه تـو ای وچه بارم ئه ڕ ات ؟

تـا کی نـه نیشـم یـی ڤچا نی ڤـه لات؟

هه ر چی ڤـه ێیلا و ڤـه ئه و لا ئه چـم

و یرت ئه تێ ، ڕۊو ڤه چه وه یلت ئه تـم

ئه و ر یـش که گیر و و د ی قژ کا ڵته

می که مه سێ هه ر دوۆ له ۊی ئا ڵته

ئـه ر ڤه خو د ا با ی و بیـیه ی ئـا گر م

هـه رد هس ڤـه دامانێ تۆ هه لـنا گرم

چـر چـم و له رزم ڤه ده ر ی مـا ڵـتا ن

چه ۊ چۊ مـه ڤـه ڤـه ر ێ ئه یــو انـتان

به وگوڵه که م ڤه ی خوه ره زه رده نه چوو

چه ۊ ه رێیه چاوی منـه و هه م په پوو

تا شە ۊوه کی ز ه رکه یێ چاوی چراخ

ها ت و نه خه فت تا که تۆ بایته ڤه با خ

باخ که شار وو بی و گوڵ سه ر پـه تی

بووش ئه ڕامان که تۆ خوه ت که ی ئه تی؟

هۊرده هه ساریلت که ڕۆژ که فتنه ده ر

مِ ڤه خوە روخوه رڤە خوه ی بێخه وه ر

هه رچی دێرم،خڕێ شه ویلی خوه شت حه بـیـب ڤه گیلاسێ مه یێ بوو به شت

د ا غی غۆ ڵا میت ڤه سه رێ شانـمـه

گیـس و چه و ت بیـنه سه ڤه یـرا نـمـه

بنیش، نه چو و، تا که نه چم ڤـه تـا ڵان

نه ومـه خـه نـه جئاڕ ێ ده سێ مناڵان

وێڵم و ئـۊ د ا ڵم و جۊ ر قو ر ڤه تی

هه رشه ۊڤه شوونی شه که ت وپاپه تی

تا که تو د ا ی ئا گر ی خه م ڤه له شم

ڤه کووڵه وارێ دڵ خوه شێ بی به شم

با تۆ بنیش ئێـر ه هـه میـشه شه ۊ ه

ما نگیش که بی دیمه نـی تۆ بی ته ۊه

ئـای نه چوو، باخـه ڤه شاروو نـه کیش

میکانێ با وا نت ڤـه جـا رو و نـه کـیش

فه رقێ نیـیه ئـه ڕ ا ی مِ که لـهـو ڕ ی

زازاوه ئی ، شه کاک .له کی ، یا لو ڕی

ز وڵه و تۆ کاشه و ه ن یا ز ه نگه نی

هه چی هه سی سـوسه نی باخی منی

فه رقی نییه هـا یــه و ه کامین و ڵات

باشووروبا کوروری ویا خوه ر هه ڵات

گیان ڤه خڕێ سه ڵته وخه ڕخاڵه که ت

واوگرئییه هـا ڤـه سه ر ێ شاڵه که ت

تۆ خو ه ر و مـانگ و هه ساره هه سی

که فتمه گیچه ڵ ڤـه هه وار م ره سی

ئی ده فـه باو ئـاسی د ڵت ڕ وۊ بکـه

کووتێ تو نم ، خاجێ گوڵت ڕ و ۊبکـه

هه رهه ڕه شه ی چاوێ تۆ کوشتم که سم

هه ر ئه دوم ئه را ڤه ڵیت نـا ڕه سم؟

نازکی وشو وخی یو هه م شا ه بو تی

شێره ژنی،به وه ڕ ی یو شێره دِتـی

ئا فره تی وا رانی خۆ شه ویـسـتـیـم

باخچه ی سه رسه ۊ زی و هه م مستیم

با وه شـی گوڵ پڕ ڤـه وپه پوو کردمه

ته نیا ئـه ڕ ای با وه شت هـا و ر د مه

باخی نه ما ممت که خـو د ا داسه پێت

یی سه ڤه ته نه زری سێف بێ به شت

بیته سه بائـس که جنـون بــێ سـه رم

ده س ڤه خـۆم و باوانی گـڵ هه ڵگرم

سه ر ڤه سه رێ خێڵی قه ناری نه نه

ئاگرڤه سه رهـوو ز ێ ئـه نـار ی نه نه

کا رت ڤه کا رێ شۊ نم و گـۆ ڵ نه وێ

گـوشت بد هـکارێ گه نـه جـل نـه وئ

خۆ زگه بیامـه گـۆڵڤه نی لای سه رت

دو نیـا خڕێ سه ڵته و جلیقه ی ڤه رت

ئیسه د ه زۊورانێ کو د ام ئـا هو ویی؟

یا که گو نوورێ سه ڕی کام ێاسویی؟

ئای دتی کور د ی و شیرین نـه فـه س!

به شم ڤه ئاوکولێرەکه ت چه ن گله س

با و ه شی مِ پڕ ڤـه ته نۊ ر ێ تـو نـه

ئـه دتـی هه و رامی یه شـاری سـنه

خا نمِ به رزێ سه ری ئاسوو یێ خوه ر

ده ها تـیم ، بنـیشـنه ی د یـنـه ڤـه ر 

 

شعێرێ کوردی

 

دڵم وی شه هر ێ نا هه نجا ره گردیه

ڤه ئی حاڵ و هه وا ی بیما ر ه گرد یه

سه ری خە ت، نو خته و به سیاپه رانتز

ڤه ده ۊوره و نامێ ئی په رگاره گردیه

پڕ ه ڤه کۊ چه یه بو نبه سه و مر د ی

چه و ێلم به ر ز یه د یو ا ر ه گر د یه

ڤه بورجه یلێ که سه رڤه ئاسمان ساین

ڤه ماڵه یلێ که ها نه و خو ا ره گردیه

گو ڵا و ی کرم خوا رد ێ، سیف گه نیا

ڤه هه رکێ هه رکێیه با زا ڕ ه گر د یه

ڤه گیا نم ژ او ه ژ او ه ی مه رگ مه نیه

تو و ام ها و ار بکه م، ها وا ره گر د یه

خیا وانه یلی چه فت و ڕۊ وت و بیێ ئاو

تر ا فیکێ له شه و ڕ ێو ا ر ه گر د یه

ته په کو کر دن و هه ر ڕ ه نجێ بیڤه ر

که حا ڵم نۊ که ر و پا کا ره گر د یه

ڤه نام ڕاسێ بییه ی بۆمیێ ئه تۆ م چۊو

که ده ۊرو ڤه رێ گیا نی ژا ره گر د یه

 

 

شعێر ێکوردی 

 

باو تا بچيمن ئیێسکه وه ی دیشته زە رده خاڵو و

ناکه یم کڵاشێ کوردی هه ر چه ن که ده رده خاڵو و

ئه وشم بنيشم ئه رچه هه رچي دێرم ڤـه ده س دام 

ئی کۊچه ته نگ و تورشه کی جای مه رده خاڵو و

پڕ که یم چە ویلمان وه سه رکینیه یلێ واران 

پائيز ڕ ه سي و توحفه ی سه د بوخچه گه رده خا ڵو و

خه رمانه که ت بپوشان یە هه م زه لانه هاتیه

يه گه رده لۊوله گش که س یه هه رزە گه رده خاڵوو

ئیڵاخه کي پره وه ڕک دی که ناینوی وه چو خوێ

ئوجاخه کی قه بيله م خامووش و سه رده خاڵوو

باڵیلێ سه وزمان وا،کيم و بچيم وه ئه ێره

يه ی ده رو ڤه چه ێ ڕ و ۊیه خوه ر که س وانه که رده خاڵوو

 

 

 

شێر ێ کوردی

 

 سه ۊزێ باخ و و ه هارم ئه و چه ويلی سه ۊ زه سه

لێزی گياني بێقه رارم ئه و چه ويلی سه ۊزه سه

بێ به شم وه و حه زره تیلێ سێفێ کاڵ وتازه ڕه س

بێ خه یاڵم تا ئه نارم ئه و چە ویلی سه ۊزه سه

 

هه روه ژێر پاساری به رزت ئی په له وه ڕجی بیه

خوە ت ئه زانی که هه سارم ئو چە ویلێ سه ۊ ز ه سه

ئيسە تە ک داسه و دڵم هه رچی خە مێ ئی ده ورو وه ره

ئه و که هاوردیه قه لارم ئه چو ویلێ سه ۊ زه سه

نيشته جا نيم ڕ ێبه بنانه یه؛ گومه ل سه رما ێيرم 

گه رمی ڕوژو شه وارم ئه و چویلێ سه ۊزه سه

ئه ی نە کی ڕووژێ وه ئه وباخێ گوڵت باڵم بیه ی

لانە وازی هه ردیارم ئه و چ ویلێ سه ۊزه سه

ئە سرێ داچوريایێ شاعێر کي وه پێت وت نه سره وه

حه لقه یێ به رزیێ دارم ئه و چە ویلێ سه ۊزه سه

خوم خڕي خرخاڵو خال و هه م خه يال و خاوتم 

تا ئوميدي هه ر چوارم ئه و چه ويلێ سه ۊزه سه

لــۊله لــۊلی نيشتیه و ناوێ سوقانيلم ئه گه ر

دڵخؤشي ژيري ده وارم ئه و چه ويلێ سه ۊزه سه

وه و ژيری باڵت بپووشانه م که خاپــۊر و خراو 

هه مده مێ تەنيا هه وارم ئه و چه ويلێ سه ۊزه سه 

کي وه پيت وت پا وه ماڵی شێتی ئی شاره نە نە ی

نی له مه وجی ! که دوچارم ئه چو یلێ سه ۊزه سه

ئه ر بتورینی دڵم ویرت فره تر که م که سـم

سارکیی سه و ڵ وچنارم ئه چویلێ سه ۊ زه سه‌ 

ده س قه سم نيري وه لێم ،دووسِت ديرم تا کە هه سم 

سوزێ باخ و وهارم ئه و چویلێ سه وزە سه 

 

 

 

شعێرێ کوردی

 

ئه گەر چە و د كە فێه د ه تـیر و پشكم

د و وا ر ە چۊ وزە دە ن ئه وریڵ وشکم

شر ینێ كو ر د، مِ شێتی بـێ و چا نم

مِ تا شه و کە نێ بە ر زی بێز و و ا نم

ڤه سەر ئي شێیته بوودن ڕووژ چا و د

تِ داخی یه ی که می وا و توژێ چا و د

ئە گە ر نا یـد ن منیش كە چا و ە ڕ یـتـم

د و ا ر ە که م و ه پا که وشه یلی شیتم

پـا ته و كە م و ئە و سا كە م مـكیسـت

که فم وه شوون شنه ی ئه ونرمه گیست

ھە نا ی بە ر ز ێ قە شەنگێ دارەگاني

تِ هـۊ ر ه نا ز کـێ با نـی ز و و ا نی

گونووری خوەش پە لي ئاسۆ ی بەرزي

وه نە و شە و تووڕکی خوه ش خالی مه رزی

ھەرەنگێ سە ۊز سەر بەرزەیلێ چوو ڵم     

تِ سر و ە ي ھوونكێ ناو دە یشت ودووڵم

د و و ار ه و ه ی دیا ره رۊ سه ری کاو

تِ گیا ن د اڵه گت هه م یی سه ری باو

 

شعێرێ کوردی

 

 چۊز ەیل بە ر زێ با خمان ئە ڕاي تِ

دا ره یل گوڵ و ه شاخمان ئه ڕای تِ

شاخه نه و ا تی خێڵ حا فز ێ خوه د

شعێرو وشه ووچراخمان ئە ڕاي تِ

وه هاروباخ وشه ونم و شنه ی خوه ش

ھەر چی ھەسە قێچڵاخه مان ئەڕاێ تِ

ئیـو ا رە گان د ڵنشین و که مــرِ ە نگ

شە و ە كییە یل وكا׽خه ما ن ئە ڕا ێ تِ

چە و یل کا ڵ مه ر یه م و ینه د یر ی

ڤه بووکان و سابه ڵاخمان ێه ڕاێ تِ

هـە رە و ڕ و ژ ێ مناڵی تا وه ئیـسه

ڤه ھەر شادی وهه م ئاخمان ئە ڕا ێ تِ

تو کە پووش، قژ ڕ ە نگین وکورده وارم

که سەروەن سەوز ئێڵاخمان ئەڕاێ تِ

ئه چم و ه و د یشتە تا په ری بو ا ر ید

که هەروچێ كەفتە نام باخمان ئەڕاێ تِ 

بو وار وارانه گه م وه ی د یمـه زا ر ه

ڤه گێشت ڕیواسە ی ڕاخمان ئەڕاێ تِ

تِ به وره وسه بکیش وه ئی خوه رئاوا 

دڵ وگیان و ڤه چه ر د ا خمان ئەڕاي تِ

 

 

 

شعێرکوردی(سورانی)باترجمه فارسی

 

شێعرسێحری ئەوینە..

 

خۆر کە هەڵهات هەربەرەبەیانێک

جێژنی قۆربانە

 

وهەرڕووداوێ کە دەقۆمێ

 

شێعرەکانی سەرئەبڕی

 

وشعر معجزه ی عشق است...

آفتاب که براید هرصبح

عید قربان است

واتفاقی که همیشه می افتد

شعرهایم راسرمی بری

نوه ام میگفت 

همسایه باز رژ زده است

کاش آجرها آینه بودند

تا اوم

یدانست 

بابا بزرگ هر رور قربانی میشود

ومن تورا در جیبهای دلم پیدامیکرد

حبیب عنبری (ئاوینه)

 

شعێر کوردی

 

م خوینێ خو ه مم

دارم بکیشن

دیه ێ ئاسمان ‌‌ڤه لێم بسه نن

مِ خوینێ گشت ده رڤه چیلم که ڕۊوێ ڤه خوه ر ا وا ئه ون

کی ئه ڕام ئی قه ۊ ره که نیه؟

ده سی ده رد نه که ێ

مِ سی و چه ن ساڵه مردمه

خو ه خ و ه ر نه ێرم

ئای چه نێ خوە شه

یی ڕووژی ڤه خاو هه ڵسی

بۊینی ته نیا مه ڵۊچکێ وبایه قوشێ 

ڤه نامێ لانه ێ که موو ته ری

یی گله خایه شه ریکی نیانه

 

 

 

 

شعێر کوردی

 

چه نێ دۊیر ڤه مێ سه ۊز کردیتانه

تا ڤه نامێ چە وێلێ ژنێ خوه م بشۆرم

 تا پیامبه ڕی 

ڤه ئه و لا ی چراغ قرمز جریمه بکه م

مِ ڤه یڕه ئه چم

تا ئی شعێریله ڤه؛ ویرم بارن

تا جاده ئ ئه ۊریشم پرِ بوو ڤه چاپاره یلێ ویڵه کی

تا خا ڵو حوێن

ڤه نامێ مڵه لێ خوه ی بوو ه کوچِک

 

 

شعێرێ کوردی

 

پشتێ هۋیچ ئه ورێ نه مه نمه

که کراسێ عه ر و وسیت بو و م

چە وه ڕ ێی چراوای چه رمێ نە مه ن

که له غامێا ن ها ده سی کوڕ ێ کورد

تا تۆ نیش ڤه خا و ه لێ کۊ نه م 

سه بـکێشـی

نە گه ران نه و !

هۊ چ شو تر ێ

ڤـه ده رێ ماڵێ ئه ی شاعێره ناخه فێ

چیم که ده سه یلم بارم

ئی خاکه یله جا ڤه جابین

پایلم دانه کـه سه یلێ که

ڤـه خێاۋانه یلێ که نه فه س ئە کیشان ناتنه دۆما

 حبیب عنبری (ئاوینه)

 

شعێرێ کوردی

 

هه رچه ن که ئی کوچکه یله مدادمان شکانن

ئه مما که سیلێ ها تنـه سه نگـهبانی ئه یه ن

ئو ا نه نـا زانن که پاکته رین گوناه عاشق بینه

ئیسکه د ه فته رێ ئه تو ا م

تا خو د کا ر یل بنۊ سن

که چـه نێ ڤـه قاغه زیلێ چه رمی به دم ئه تێ

 

 

شعێرێ کوردی

 

ئی گڵا ڤه ئی له قه ناتی!؟

باس دا ره یلما ن ئه وه ز بکه یم

 حـه یف که ئاوه یلێ شیرینێ دونیا خواردنـه

تو که ئه ڕای خوە م نه تواستمه

تواستم هنێ تو بووم

ئه ڕ ا یە که

هه نو و ز گه ردێ خوە م کنار ناتمه

ڤـه که سێ ڤـه پشتێ زوانم نه شاردمه

ئـه تۊ نیتان مشته یلم وا بکه یتان

بته کنیته م

ئاینه یل که نازانن تووز چێکه؟ 

 

 

 

 

سلام آقای آزادی 

ترازویت چقدر قدیمی است

امروز یک گرم

یعنی

تمام وزنه هاییکه کورش باقری زده

وتو هنوز

به سنگهایی میخوری که خودت کاشته ای

 

حبیب عنبری (ئاوینه)

 

مرد زنیست همیشه تشنه

به چهارده که میرسد

بی اجاق وآب

سترون برمیگردد

اما بانوی باورم

جییبهایت

پراز جنینهاییست که دوستشان داری

تامن سرم را به پنجه ام برسانم

دامنت راکودکانه بچسبم

سالهاست به اینکه بانو مانده ای ببالم

دوستت دارم خاتون تمام شعرهایم

حبیب عنبری (ئاوینه)

حبیب_عنبری

تلخی خاص خودش دارد نگاه روشنت

بسکه شیرین لهجه ای بااین عزیزم گفتنت

تاکه ابروی تورادیدماه وهرماه چندشب

میشود خم تا که بنشیند به روی دامنت

کی تورا باقیدقرعه من به دست آورده ام

تاسپارم دستهایت را به دست دشمنت؟

چای تلخ زیرک ونوشابه های ایل کرد

نوش جانت باد باران باتعارف کردنت

ازدلم باید بپرسی چون شلال بیدها

سرفرودآورده تابوسد دوچشم روشنت

چونکه دخترخوانده ی خورشیدباشی بعداین

بی توقع نیستم ازحالت تابیدنت

این عبور واژه های دوستت دارم ببین

خون هرآیینه می ترسم بیفتد گردنت

باتوای گلدختر دشت پریهای ذهاب

بازچینم غنچه ای ازتردی آویشنت؟

آخرین بغض من این شعرنمیباشد چون

چون به یا دم مینشیند لحظه های رفتنت

 

https://telegram.me/be_ayene_am_khoosh_amadi 

 

حبیب عنبری (ئاوینه)

حبیب_عنبری

پسرعمو .!

روی این برگ که نمیشود جا خوش کرد

چه کسی کامپیوتر زیر بغلت گذاشته؟

واین گردو قایق نمیشود

اما ما میدانیم

درختها را برای تبر شدن آب مید هند

 

https://telegram.me/be_ayene_am_khoosh_amadi 

 

حبیب عنبری (ئاوینه)

حبیب_عنبری

زنی که دوستت داشته باشد

آبستن میشوی ازبهار وباران وبنفشه

دنیا را برایش میخواهی

آنگاه بهشت را 

درخودت حس میکنی

وتو او میشوی

پرمیشوی از چشمه 

وخودت رامی یابی

وزن تورا میسازد 

باواژهایی ازجنس چشمک ولبخند

حالا

سرشارم از اندیشه هایی سبز

 میرویم

برزمینی که دیروز لوت بود

چونکه زنی مرا دوست دارد

 

 حبیب عنبری

حبیب_عنبری

چون باورتودرهوس سیب وحوانیست

پاکیزه ترازحضرت لبخندشمانیست

یعنی که توازجنس پریهای بهاری

هرگزکه نیازت به پروبال وهوانیست

خودرابرسان برعطش ریشه ی بیدی

حالاکه نیازی به این چون وچرانیست

این مخمل گیسوی تویاکه گلسنگ است

این معجزه کارجدل وبحث وامانیست

پرچینی که ازصاعقه ی چشم شماسوخت

درحنجره ی بلبل وگل شورونوانیست

برماکه صبوحی زده ایم ودکاحلال است

این میکده جای نفری بی سروپانیست

وقتی همه ی رهگذرانی که نشستد

ازقوم یهودندونیازی به عصانیست

یاران من تو وهمگی ناتنی هستند

دیگرسخن ازبیرهن وگرگ وریانیست

 

https://telegram.me/be_ayene_am_khoosh_amadi 

 

حبیب عنبری (ئاوینه)

حبیب_عنبری

خدای من ببخش، گستاخی اندیشه ام

عقده هایی در گلوی گرگرفته ام،یخزده

 

کورداگربودی و هرلحظه ضمیرت

یادر زمینی که از آن خودت بود، میلرزد

گاه ازبمب 

گاه ازماشه هایی که کشیده میشوند

هر روزتو اعدام می شدی

خاکت.دلت،وهرآنچه که دوست داشتی

صورتت کبود میشد ازپنجه ی گرازان

چهار تکه میشد آرزوهایت

باورت را چال میکردند

کاش جناب خدا توهم کورد بود

وتنها چند ثانیه به اسیری میرفتی 

یا انفال میشدی

آقا خدا صدایم که میشنوی 

ما هنوز دارند برایمان دار میسازند وماشه میکشند وبمب میسازند

راستی جناب حضرت! 

اگرما کوردها نبودیم

کسی بمب وداروتفنگ و خنجر نمیساخت

 حبیب عنبری (ئاوینه)

حبیب_عنبری

بیستون لرزید،ذهاب آوار شد

بم دوباره گریه اش تکرارشد

تلخی این شوکران درشب نشست

دیو خفته نعره زد بیدارشد

قصرشیرین تلخ شد لیموی آن

پرده ی غم برسر بازارشد

شیونی ازجنس اندوهی کهن

در گلوی مادران انبار شد

قوم انفال دیده ی من باز هم

زاگرسش هم مویه کرد وزارشد

حبیب عنبری (ئاوینه) 

حبیب_عنبری

شعرکوردی(سورانی)باترجمه فارسی

 

لە مندا دانیشتووی

ئیستاکە دەچی

پێویستیم بە وێنەێکتە

گەرخویشکانم پرسیاریان بوو

ژان وپەژارەکان لەسەردرگای ماڵەکانیان هەڵواسم

کەوایە وریابە

تۆلە منداهەتا هەتاییت

++++

 

درمن نشسته ای

حالا که میروی

به عکست نیاز دارم

اگر خواهرانم پرسیدند

تا اندوهم را بیاویزم بر ورودی خانه هایشان

پس مواظبم باش

که تو درمن جاودانه باشی

حبیب عنبری (ئاوینه)